łazik
łaźnia
łącze
łącznik
łączny
Łąka
‘obszar porośnięty trawą’.
łechtaczka
łechtać
‘łaskotać, muskać, drażnić’; od XVI w.; utworzone od zachsłow. postaci *lьchъtati ‘łaskotać’; w stpol. występowała postać łektać
łękotka
łgarstwo
łobuzerski
łobuziak
łobuzować
łoić
łoić – 1. przenośnie ‘bić, walić, spuszczać lanie’ (od XVIII w.); 2. wcześniej w pierwotnym znaczeniu ‘smarować łojem’ (od XVII w., wcześniej w postaci przedrostkowej, np. ułojony); ogsłow. < psłow. *lojiti ‘smarować łojem’ – czasownik odrzeczownikowy od psłow. *lojъ
łojowy
Łokieć
1. ‘staw łączący ramię z przedramieniem, część ręki, w której znajduje się ten staw’; 2. ‘dawna miara długości’.
łom
1. ‘stalowy drąg do rozbijania, kruszenia, podważania czegoś’ (od XIX w.); 2. wcześniej (od XVI w.) ‘pokruszone, odłupane kawałki czegoś, złom; odłam skalny’; 3. stpol. (od XIV w.) ‘połamany, powalony wiatrem las’ oraz 4. ‘ułamany kawałek chleba’; 5. w XVI w. uchwycić się w łomy ‘mocować się, zmagać się’; słow. postać *lomъ – rzeczownik odczasownikowy od psłow. *lomiti
łomotać
1. ‘stukać, walić, dudnić’; 2. potocznie ‘bić, uderzać’; 3. dawniej (od XVI w.) ‘łamać z łoskotem, druzgotać’; ogsłow. < psłow. *lomotati ‘łamaćz trzaskiem, z łoskotem’ – czasownik z przyrostkiem -ot- utworzony od psłow. *lomiti i formy wielokrotnej *lomati; w XV w. stosowano formę przedrostkową połomotać ‘połamać, zniszczyć’
łono
łopata
łopian
‘roślina Arctium lappa’; od XV w.; dawniej też w postaci łopion; dokładnymi odpowiednikami wyrazu w językach płdsłow. są słowa określające dziewannę (por. sch. lòpen, bułg. lopjan); wyraz utworzony od psłow. dialektalnego *lopěnъ ‘roślina z dużymi liśćmi (łopuch, łopian, dziewanna)’ pochodzącego od szczątkowo zachowanego psłow. *lopъ ‘coś płaskiego, (duży) liść’ < pie. *lěp / *lōp- / *lәp- ‘być płaskim; coś szerokiego, płaskiego’
łopotać
łowca
łowczy
Łowicz
Nazwa pojawiła się już w Bulli gnieźnieńskiej z 1136 r. 2 w postaci Louiche, później często pojawiała się w dokumentach w XIII w. (np. w 1243 r. w postaci Lovich). Powstała od nazwy osobowej Łowik z dodaniem przyrostka -j. Podstawą dla nazwy odosobowej był z kolei wyraz łowić.
łowiecki
łowiectwo
łowisko
łożnica
łożyć
1. ‘ponosić koszty, opłacać coś’; 2. ‘stawiać na zakład’ (XVI w.); 3. przenośnie ‘poświęcać, składać w ofierze w imię wyższej wartości; 4. stpol. łożyć się ‘udawać chęć, zamiar’; 5. łożący się ‘mający stosunek płciowy’ (XVI w.); od XVI w.; ogsłow. < psłow. *ložiti ‘powodować, że coś leży, opadło, kłaść’ < psłow. *legti
łożysko
łódź
‘mały statek, czółno’; od XIV w.; ogsłow. < psłow. *oldьji ‘mały statek,czółno wydłubane z pnia drzewa, łódź dłubanka’; podstawą jest pie. * âldh-;w stpol. występowała postać łodzia / łódź.
Łódź
Dawniej nazwa ta występowała w postaci Łodzia, o czym świadczą zapisy z XIV w. (Lodza) oraz z XVI w. (Lodzya). Jest związana z wyrazem łódź, który w stpol. miał również postać łodzia – oznaczał dawniej także łódkę rybacką, więc nazwa została nadana w związku z położeniem miasta nad rzeką.
łój
‘bardzo gęsty, twardy tłuszcz pochodzenia zwierzęcego’; 2. ‘tłusta wydzielina gruczołów łojowych’; od XV w.; ogsłow. (por. czes. lûj, loje, ros. dialektalne loj, sch. lôj) < psłow. *lojъ ‘topiony tłuszcz zwierzęcy’ – rzeczownik odczasownikowy od psłow. *liti; pierwotnie ‘lanie się’ > ‘to, co się leje, roztopiony, lejący się tłuszcz’