1. ‘tworzyć całość, jednoczyć, zespalać, spajać’; 2. stpol. (XV w.) ‘odłączać, rozłączać, separować’.
1. ‘tworzyć całość, jednoczyć, zespalać, spajać’; 2. stpol. (XV w.) ‘odłączać, rozłączać, separować’.
Od XVI w.; ogsłow. (czes. loučit ‘oddzielać, rozdzielać’, strus. lučiti ‘rozszczepiać, oddzielać’) < psłow. *ląčiti ‘giąć, zginać, wyginać’ – czasownik wielokrotny od *lękti ‘giąć, wyginać, wykrzywiać’; pierwotnie ‘zgiąć, wyginać’> nowsze przeciwstawne znaczenie ‘oddzielać, rozdzielać, odłączać’ oraz ‘spajać, łączyć’ (na zmianę znaczenia miały wpływ psłow. czasowniki przedrostkowe: *orz-ląčiti i *otъ-lęčiti ‘odłączyć, rozłączyć’ oraz *sъ-ląčiti ‘złączyć’).
W stpol. wyraz odmieniał się łęczyc, łączę.
Źródło
Gdy raczył będzie łęczyć od kozłów barany.
Mikołaj Rej (1505-1569)
czasownik przedrostkowy
czasownik przedrostkowy
czasownik przedrostkowy
czasownik przedrostkowy
czasownik przedrostkowy
czasownik przedrostkowy
czasownik przedrostkowy
czasownik przedrostkowy
czasownik przedrostkowy
czasownik przedrostkowy
Materiał opracowany przez eksperta