Słownik etymologiczny języka polskiego

ubogi

ubóstwo

Ucho

1. ucho, uszy ‘narząd słuchu’; 2. ucho, ucha ‘uchwyt, np. przy garnku, kształtem przypominający ludzkie ucho’.

uchować (się)

uchronić

uchwalić

czasownik przedrostkowy

uchwycić

czasownik przedrostkowy

uchwyt

uchybiać

uchybić

1. ‘postąpić niezgodnie z czymś, naruszyć coś (nakaz, normę)’; 2. ‘postąpić w taki sposób, że ktoś poczuł się urażony’

uchybienie

1. ‘nietakt, złe zachowanie wobec kogoś’; 2. też ‘usterka, wada, błąd’.

uchylić (się)

czasownik przedrostkowy

uciąć

czasownik przedrostkowy

uciecha

ucieleśnić

ucierpieć

czasownik przedrostkowy

ucieszyć

uciskać

uciszyć

czasowniki przedrostkowe

uczać

forma wielokrotna -uczać w czasownikach przedrostkowych: nauczać, oduczać, pouczać, wyuczać

uczciwy

uczelnia

uczennica

w stpol. miały postać uczennik / uczenik ‘uczeń’, ‘uczony’

uczeń

w stpol. miały postać uczennik / uczenik ‘uczeń’, ‘uczony’

uczepić (się)

czasownik przedrostkowy

uczesać

czasownik przedrostkowy

uczony

uczta

Uczyć

1. ‘przekazywać komuś wiedzę, umiejętności’; 2. ‘przyzwyczajać do czegoś’; 3. ~ się ‘przyswajać sobie pewien zasób wiadomości, przyzwyczajać się do czegoś’.

uczynić

Udo

1. ‘część kończyny dolnej pomiędzy biodrem a kolanem’; w gwarach też: 2. ‘tylna część uda, pośladek’ oraz 3. ‘łydka’.

udobruchać

‘ułagodzić, uspokoić, przebłagać’.

udoić

udomowić

udój

udręczyć

czasownik przedrostkowy

udrzeć

czasownik przedrostkowy

udział

udziałowiec

udziałowy

udziec

1. ‘udo dużego zwierzęcia (przeznaczone do zjedzenia)’; 2. dawniej (XVII w.) ‘udo, biodro’.

udzielić

czasownik przedrostkowy

udzielny

udźwignąć

forma jednokrotna

Ufać

1. ‘mieć nadzieję, być przekonanym, że na kimś można polegać’; 2. ‘spodziewać się spełnienia czegoś’.

ufność

‘pokładanie nadziei w kimś’

ufny

‘pokładający nadzieję w kimś’

ugłaskać

czasownik przedrostkowy

ugnieść

czasownik przedrostkowy

ugoda