Barok

Barok (z por. barocco – "perła o nieregularnym kształcie", lub z fr. baroque – "bogactwo ozdób") – główny kierunek w kulturze środkowo i zachodnioeuropejskiej, którego trwanie datuje się na zakres czasowy: od końca XVI wieku do XVIII wieku. Barok obejmował wszystkie przejawy działalności literackiej i artystycznej, a także filozofię i architekturę. U jego podstaw leżał sprzeciw wobec renesansowego klasycyzmu, głęboka religijność, mistycyzm i egzystencjalny niepokój.
W epoce zwanej barokiem wykształciły się dwa zasadnicze nurty myślowe: racjonalizm, który zakładał, że mądrość uzyskać można jedynie dzięki potędze umysłu oraz empiryzm, którego z kolei założeniem było poznawanie świata dzięki zmysłom, doświadczeniu, umysł odgrywał tutaj mniejsze znaczenie.

Najważniejszymi cechami baroku są:

bogactwo środków
oryginalność
kontrast
ruch
patos
emocjonalność
łączenie różnych elementów
nawiązywanie do kultury ludowej, współczesności i codzienności
tematyka religijna i mitologiczna
dynamika
ekspresja, teatralność
znaczna rola koloru
posługiwano się alegorią i personifikacją
światłem wydobywano dominantę (czyli motyw najważniejszy)
w kompozycji dominują kierunki ukośne