W naszym organizmie nieustannie zachodzi proces emisji pola elektromagnetycznego, przez wszystkie komórki i tkanki. Pole tak powstałe jest w pełnej harmonii z polem magnetycznym naszej planety, a także ze wszelkim oddziaływaniem Wszechświata. Dzisiejsze życie, byłoby praktycznie niemożliwe, bez jego wpływu. W naszym organizmie nieustannie zachodzą procesy, w czasie, których wykorzystywane są siły elektromotoryczne, które z kolei są inicjowane występowaniem naturalnego pola magnetycznego. Powstają w ten sposób wewnętrzne siły w organizmie człowieka, dzięki którym możliwa jest praca wszelkich układów. Dzięki nim, możliwa jest przemiana materii, przepływ krwi czy odpowiedni transport jonów w komórkach. Są to procesy o tyle ważne, że decydują o długości naszego życia. Dlatego też istotną sprawą jest, aby nie procesy te nie były zakłócane przez zewnętrzne czynniki.
Człowiek narażony na działanie prądu elektrycznego, może doznać pewnych obrażeń. Obrażenia te są skutkami działania prądu, które mogą mieć naturę fizyczną - takie jak poparzenia, chemiczną - mogą to być zmiany elektrolityczne, a także biologiczną - przykładem tu mogą być zaburzenia wykonywania czynności. To, jakie działanie u człowieka wywołuje prąd elektryczny, zależy bezpośrednio od tego, czy jest to prąd stały, czy zmienny. Przykładem działania prądu stałego jest jego wpływ na posiadające ładunek elektryczny cząsteczki, które są budulcem wielu komórek. Przepływ prądu elektrycznego przez ciało powoduje powstanie pola elektrycznego, które to może unosić takie cząsteczki, zmieniając w ten sposób stężenie jonów w komórkach. Te przemieszczenia i zmiany są tym większe im dłużej organizm jest narażony na działanie prądu elektrycznego. Odpowiednie stężenie jonów w komórkach jest istotnym aspektem ich prawidłowego funkcjonowania. Przy jego zmianie, może dochodzić do poważnych zaburzeń w ich działaniu. Przykładami takich komórek, są komórki nerwowe i mięśniowe. W przypadku prądów zmiennych, nie istnieje wtedy problem polegający na zmianie stężeń jonów, jednak ich negatywnym skutkiem jest duża ilość wydzielanego ciepła, podczas przepływu takich prądów przez organizm. Przy tym im większe częstotliwości prądu (kilka tysięcy Hz), tym mniej wnikają one w głąb tkanki, a im mniejsze tym bardziej. W przemyśle jednak częstotliwości stosowane są rzędu 50-60Hz, dla człowieka prądy o takich częstotliwościach są bardzo niebezpieczne.
Prąd przemienny jest o tyle niebezpieczny, ponieważ powoduje skurcz mięśnie w czasie przepływu. To z kolei powoduje dla przykładu zaciśnięcie ręki na przewodzie, przez który płynie prąd. Pod wpływem przepływu prądu, mięśnie w palcach kurczą się powodując silniejszy uścisk, co prowadzi do jeszcze groźniejszego porażenia
Wpływ działania prądu elektrycznego na układ krążenia i układ oddechowy.
Nasze serce jest odpowiedzialne za przepływ krwi w całym naszym organizmie. W czasie przepływu prądu przez organizm, przez serce przepływa tylko niewielka jego część. Jednak nawet tak mała wartość może doprowadzić do śmierci człowieka. W przypadku, gdy następuje porażenie prądem zmiennym o częstotliwości 50 - 60 Hz, dochodzi wtedy do tzw. migotania komórek sercowych. Jest to proces bardzo niebezpieczny, i jest bardzo trudno odwracalny. Wystąpienie migotania komórek sercowych zależy przede wszystkim od czasu działania porażenia prądem. Jednak w przypadku krótkotrwałego porażenia, istotnym jest fakt, na jaki moment w cyklu serca przypadnie to porażenie. Jeśli będzie to początek rozkurczu serca, w czasie, którego jest przerwa w pracy serca, to wówczas prawdopodobieństwo wystąpienia migotania komórek sercowych jest bardzo wysokie. W przypadku, gdy porażenie elektryczne trwa nie dłużej niż 0,2s to prawdopodobieństwo wystąpienia migotania jest bardzo małe. Podczas przepływu prądu elektrycznego, narażony na niebezpieczne zmiany jest także układ oddechowy. Porażenie elektryczne bezpośrednio powoduje zaburzenia oddychania, poprzez bezpośrednie działanie prądu na mózg. W wyniku tego ośrodek odpowiedzialny za prawidłowe zarządzanie procesem oddychania może zostać nagle zablokowany. To z kolei może doprowadzić do zahamowania funkcji oddychania, przerwy w dostawie tlenu, co może dalej prowadzić do śmierci. Mówiąc bardziej zwięźle, podczas porażenia elektrycznego, następuje do zaniku akcji oddechowej, co może prowadzić do uduszenia.
Wpływ działania prądu elektrycznego na układ nerwowy.
W czasie porażenia elektrycznego, układ nerwowy zostaje wpierw nagle pobudzony, a następnie porażony. To z kolei może spowodować nagłą utratę przytomności u człowieka. Efekt ten może wynikać zasadniczo z porażenia układu krwionośnego, w czasie którego może dojść do migotania komórek sercowych, a nawet do zatrzymania akcji serca, lub też poprzez bezpośredni przepływ prądu przez mózg. Sam przepływ prądu przez czaszkę człowieka może spowodować, wydzielenie się dużych ilości ciepła, które z kolei mogą spowodować nieodwracalne zmiany w mózgu.
Wpływ działania prądu elektrycznego na kości, mięśnie i skórę.
Najbardziej powszechnym skutkiem wydzielenia się dużych ilości ciepła, są różnego rodzaju uszkodzenia skóry w postaci oparzeń. W miejscach gdzie kontakt z przewodnikiem był bezpośredni, czyli tam gdzie nastąpiło zetknięcie się ciała człowieka z materiałem przewodzącym prąd, może pojawić się zaczerwienienie, powstanie pęcherzy oparzeniowych, a w skrajnych przypadkach zwęglenie i martwica skóry. Jest to o tyle niebezpieczne, gdyż takie oparzenia mogą być powodować rozkład tkanek, które z kolei mogą prowadzić do śmierci nawet kilka dni po porażeniu. Prąd gdy przeniknie przez skórę do wnętrza organizmu, może spowodować zniszczenia w tkance mięśniowej i kostnej. Przepływ prądu, może doprowadzić do gwałtownych skurczów mięśnie, w wyniku których włókna mięśniowe mogą zostać pozrywane. Sama struktura włókien mięśniowych także może ulec znacznym zmianom.
Istnieją też badania, które oddziaływują prądem elektrycznym na organizm człowieka.
Elektrokardiogram (EKG)
Serce kurczy się pod wpływem bodźców elektrycznych, które powstają w specjalnych komórkach układu przewodzącego serca i rozprzestrzeniają się na mięśnie przedsionków i komór. Elektrokardiogram zwykle nazywany EKG jest to zarejestrowana elektryczna aktywność serca przy pomocy elektrod podłączonych do kończyn i do skóry klatki piersiowej.
EKG pozwala również określić czas trwania poszczególnych zjawisk w sercu. Śledząc przebieg krzywej EKG, lekarz uzyskuje informacje o różnego rodzaju arytmiach, chorobach przedsionków i komór, wykrywa uszkodzenia serca powstałe w wyniku przebytych chorób, np. niewyleżanej grypy, rozpoznaje zapalenie mięśnia sercowego i przebyty zawał.
Elektroencefalografia (EEG)
Badanie elektroencefalograficzne (w skrócie EEG) polega na rejestracji czynnościowych prądów mózgu człowieka, które charakteryzują się niewielkim napięciem (od kilku do kilkuset mikrowoltów). Częstotliwość tych prądów waha się od 0,5 Hz do 50 Hz. Do rejestracji tych niewielkich potencjałów służą aparaty encefalograficzne.
Metoda ta jest bardzo przydatna, między innymi przy wykrywaniu padaczki, guzów nowotworowych, krwiaków, urazów i obszarów niedotlenienia mózgu. Jest też nieodzowna, gdy trzeba stwierdzić śmierć mózgową, równoznaczną ze zgonem człowieka. Zdarza się bowiem, że wszystkie narządy wewnętrzne działają jeszcze sprawnie, a tylko płaski zapis EEG świadczy, że człowiek przekroczył granicę między życiem i śmiercią.
Elektromiografia (EMG)
Mięsień kurczy się, gdy jest drażniony elektrycznie, a podczas skurczu powstaje w nim prąd. Ten fakt jest podstawą badań elektromiograficznych (w skrócie EMG), czyli rejestrację czynności elektrycznej mięśni. Czynność ta związana jest ze zdolnością przenikania jonów sodu i potasu przez błonę komórki. Wskutek nierównomiernego rozmieszczenia jonów sodu i potasu w obrębie komórki mięśniowej - dochodzi do polaryzacji ładunku elektrycznego wnętrza komórki w stosunku do błony komórkowej. Potencjał polaryzacji, wynoszący w spoczynku około 80 mV, ulega zmianom w zależności od stanu czynnościowego mięśnia.
Podczas badania stosuje się albo elektrody powierzchniowe, które umieszcza się na skórze nad mięśniem, albo elektrody igłowe, które wkłuwa się w mięsień.
Ultrasonografia (USG)
Jest to atraumatyczna metoda diagnostyczna, pozwalająca na uzyskanie obrazu przekroju badanego obiektu. Metoda ta wykorzystuje zjawisko rozchodzenia się, rozpraszania oraz odbicia fali ultradźwiękowej na granicy ośrodków, przy założeniu stałej prędkości fali w różnych tkankach równej 1540 m/s.
