Ocena polityki Bolesława I Chrobrego

Ocena polityki Bolesława I
Moim zadaniem w tej pracy będzie ocena postępowania Bolesława I zw. c Chrobrym. Władca jakim był Bolesław nie jest postacią, którą można poddać jednoznacznej ocenie.
Bolesław I urodził się najprawdopodobniej w 967 roku. Panowanie objął w 997 roku po śmierci Mieszka I, wygnaniu macochy i rodzeństwa. Państwo polskie w momencie objęcia w nim władzy przez Bolesława I liczy ok. 250 tysięcy km? i 1 milion mieszkańców. Polskę tworzyły wówczas takie ziemie jak: Wielkopolska oraz ziemia łęczycka, sieradzka, mazowiecka, chełmińska, sandomierska, przemyska, Pomorze Gdańskie, ziemia lubuska, Śląsk, Małopolska. Podczas panowania Bolesława Chrobrego Polska powiększyła swój zasięg terytorialny o obszar Milska, Łużyc, Moraw i Grodów Czerwieńskich.
Bolesław swoje rządy rozpoczął od rozprawienia się z macochą i przyrodnim rodzeństwem: Mieszkiem, Świętopełkiem i Lambertem- schronili się oni w Niemczech.
Bolesław I chciał być postrzegany jako krzewiciel Chrześcijaństwa, a Polska miała być jednym z głównych filarów tej religii w Europie wschodniej. Dlatego już w 997 roku na tereny Prus ruszyła misja chrystianizacyjna na czele której stanął biskup Wojciech. Akcja zakończyła się klęską, biskup już na samym początku misji poniósł śmierć męczeńską. Bolesław wykupił jego ciało i rozpoczął starania o jego kanonizację. Nastąpiło to już w 999 roku. W Polsce znajdowały się relikwie świętego Wojciecha więc Bolesław mógł rozpocząć starania o ustanowienie arcybiskupstwa w Gnieźnie. Starania Bolesława znalazły poparcie i podczas zjazdu gnieźnieńskiego w 1000 roku nastąpiła fundacja pierwszej polskiej metropolii. Następnie powstały trzy nowe biskupstwa: w Krakowie, Kołobrzegi i we Wrocławiu. Utworzenie arcybiskupstwa gnieźnieńskiego uniezależniło Kościół polski od niemieckiego, zapewniło pełną samodzielność polskiej organizacji kościelnej.
Szerzenie Chrześcijaństwa wymagało sporego wysiłku, ponieważ ludność miała zakorzenione stare zwyczaje oraz wiarę w wielu bogów. Metody jakimi Bolesław I szerzył Chrześcijaństwo często były bardzo brutalne np. za niezachowanie postu były wybijane wszystkie zęby. Nowa religia narzucała tez ludziom nowe postawy, było to sprzeczne z natura człowieka, naruszało to jego niezależność. Ludzie nie byli zachwyceni obrotem spraw , społeczeństwo było podzielone. W ?Kronice Thietmara? można znaleźć następujące refleksje na temat Polski ?Prawo boże bowiem, świeżo w tym kraju wprowadzone, większej nabiera mocy przez taki przymus niż przez post ustanowiony przez biskupów. Są też tam inne zwyczaje, znacznie od tych gorsze, które ani Bogu nie są miłe, ani tubylcom niczego prócz strachu nie przynoszą.? Cytat ten świadczy o tym, że Bolesław w pewnych sprawach posuwał się zbyt daleko, co skutkowało strachem jaki budził w społeczeństwie.
Bolesław dążył do silnego i dużego państwa, niedługo po śmierci Ottona III w 1002 roku rozpoczął ekspansję. Wykorzystując walki dynastyczne w Niemczech zajął tereny zamieszkane przez Słowian (Miśnia, Milsko, Łużyce). Czas ten był również odpowiednim by przejąć władzę nad Czechami i Morawami ponieważ trwały tam spory wewnętrzne. Bolesław wykorzystał to i już w 1003 roku zasiadł na tronie czeskim. Jednak po roku Czesi zbuntowali się przeciwko rządom Bolesława I. Czechów poparł Henryk II, który zaatakował Łużyce i Milsko. Bolesław ze względu na większą liczebność wojsk przeciwnych nie chciał stoczyć wielkiej bitwy. Zmagania te zakończyły się w 1005 roku, Milsko i Łużyce odłączono od Polski, jednak Morawy nadal należały do Polski. Na nowo wojna rozgorzała w 1007 roku, zakończyła się ona w 1013 roku pokojem w Merseburgu, co skutkowało ponownym przyłączeniem Milska i Łużyc do Polski za cenę złożenia hołdu lennego Henrykowi II. Bolesław jednak niechętnie składał opłaty Henrykowi, a to poskutkowało ponownym zaognieniem konfliktu polsko- niemieckiego. Ostatecznie wojny te zakończył pokój w Budziszynie (1018 rok) na jego mocy Bolesław I uzyskał ostateczne przyłączenie Milska i Łużyc do Polski oraz pomoc zbrojną na wyprawę na Ruś Kijowską. Chrobry podczas tej wyprawy zajął Kijów i osadził Świętopełka na tronie, a sam z duża ilością łupów powrócił do kraju. W drodze powrotnej przyłączył do polski Grody Czerwieńskie, Przemyskie i Bełz.
Niewątpliwie Bolesław w dużym stopniu powiększył granice państwa polskiego, ale skutkowało to negatywnymi stosunkami z sąsiadami. Wojny, które prowadził władca wymagały tez pewnego nakładu finansowego. W ten sposób społeczeństwo było obciążone podatkami na rzecz państwa, co z pewnością budziło niezadowolenie, zwłaszcza, ż pobierane były już opłaty na kościół.
Za panowania Bolesława rozwinęła się w Polsce administracja, państwo było bardziej uporządkowane. Egzekwowane były prawa a ludzie mieli obowiązki. Na czele grodu stał palatyn- odpowiednik dzisiejszego wojewody, następnie w drabince stał kasztelan, który ściągał daniny, sprawował lokalną władzę sądowniczą, zwoływał pospolite ruszenie i tłumił bunty. Niższy stopniem był kanclerz, po nim był cześnik, stolnik i komornik.
System grodowy był dobrym rozwiązaniem, jednak państwo nie było do końca scentralizowane, plemiona były zróżnicowane kulturowo, możni próbowali umocnić swoją pozycję, co mogło zagrażać administracji państwa polskiego. Poza tym ludzie byli źli na liczne wyprawy wojenne i konieczność składania opłat na rzecz państwa i kościoła, więc prawo nie zawsze znajdowało zastosowanie.
Bolesław pod koniec swojego panowania wykorzystał zamieszki w Niemczech po śmierci Henryka II i nakazał by biskupi koronowali go. Koronacja polepszyła pozycje państwa na arenie międzynarodowej oraz zwiększyła znaczenie władcy, który stał się pomazańcem bożym, co oznaczało jego niezależność. Władca, który został koronowany nie może być również wasalem. Poprzez koronacje ostatecznie zniwelowano różnice plemienne i osłabiono pozycję możnych.
Chrobry po koronacji uznał, że zwalnia go to z patrymonialnego obowiązku podzielenia państwa między swych trzech synów: Bezpryma, Miesza i Ottona. Jako swego następcę wyznaczył Mieszka czym złamał zasadę primogenitury (najstarszy z rodzeństwa obejmuje władzę), a to oznaczało konflikt dynastyczny.
Bolesław zmarł w 1025 roku, pozostawił państwo o dużym zasięgu terytorialnym, ale też państwo, które było młode i w krótkim czasie zaszło w nim wiele zmian. Uważam, że mimo wielu negatywów polityka zarówno zagraniczna jak i wewnętrzna, jaką prowadził Bolesław Chrobry była korzystna dla Polski. Państwo przez krótki czas zyskało bardzo dużo, Chrześcijaństwo szerzyło się na terenach polskich, kraj został umocniony zewnętrznie i poprawiła się jego pozycja na arenie międzynarodowej.