Tartuffe tytułowy "Świętoszek" charakterystyka.

Tytułowy Świętoszek to hipokryta religijny, który fałszywą pobożnością mami Orgona, aby położyć rękę na jego majątku. Uwagę Orgona zwrócił na siebie , poprzez swoją przesadną pobożność. Dzięki czemu wkupił się w łaski zamożnego szlachcica, który zaprosił go do swojego domu. Jego historię Doryna opisuje następująco:

„(…) trudno już ścierpieć, a zwłaszcza
Patrzeć, jak ten przybłęda w domu się rozgaszcza,
Jak ten dziad, co gdy przyszedł, buty miał podarte,
(…) Dzisiaj, zapominając łatwo o swej nędzy,
Do roli pana domu ciśnie się czym prędzej”.

Tego, że tytułowy bohater nie jest świętym, dowodzi fakt, iż usiłuje on romansować z Elmirą (żoną swojego wybawcy). Komizm jego postaci obrazuje najlepiej scena rozmowy z Doryna, w której prosi ją, by zakryła chustą swoje piersi, gdyż widok ten przywodzi mu do głowy grzeszne wyobrażenia.

Nie jest jednak zwykłym naciągaczem czy szarlatanem, a wykwintnym aktorem, wypowiadającym się wyłącznie w elokwentny sposób. Tartuffe zdaje sobie sprawę, iż nie wszyscy mieszkańcy domu Orgona nabierają się na jego sztuczki, a mimo to, nic sobie z tego nie robi. Do tego stopnia umiejętnie zwodzi Orgona, że ten przepisuje na niego swój majątek.

Mężczyzna jest postacią dwulicową i arogancką. Wykorzystuje łatwowierność swojego wyzwoliciela, a nawet drwi z niego:

„Wszak to człowiek stworzony, by go za nos wodzić”.

Po zdemaskowaniu prawdziwych intencji Tartuffe'go okazało się, że nie tylko jest dwulicowy, ale również bezwzględny. Bez skrupułów polecił przeprowadzenie eksmisji całej rodziny Orgona z domu, który w świetle prawa jest teraz jego własnością.

Postać ta jednak zostaje ukarana. Oficer gwardii królewskiej zaaresztował go, gdyż książę rozpoznał w nim poszukiwanego od dawna oszusta.

Najcelniej postać Świętoszka w utworze opisała Doryna rozmawiając z Panią Pernelle:

„Przed panią on świętego udaje niby to,
A jest, mogłabym przysiąc, czystym hipokrytą”