Jan Kochanowski "Pieśń Świętojańska o Sobótce"- zalety życia wiejskiego

Jan Kochanowski w ?Pieśni świętojańskiej o Sobótce? prezentuje krajobraz wsi. Konkretyzując, idealizuje ją, bierze pod uwagę jedynie jej zalety. Z jego słów można wywnioskować, iż w kontekście opisywanej wsi, uważa ją wręcz za ?raj na ziemi?. Panoramę życia na niej tworzą dwa elementy: ludzie i przyroda.
Społeczeństwo wiejskie na ogół żyje ze sobą w zgodzie, tworzy swoistą wspólnotę. Wszyscy razem bawią się, pracują, odpoczywają. Przy tym praca jest dla nich bardzo ważna. Mają świadomość, że od tego jak wykonają swoje obowiązki, będzie zależeć ich tzw. ?być albo nie być?. Istnieje jednak podział pracy w rodzinie, a nawet poza nią. Każdy z chęcią udziela pomocy innym. Jednak w razie dużych kłopotów ludzie uciekają się do Boga. On jest dla nich najważniejszy, przedkładają Go ponad zajęcia, do których się zobowiązali. W dniach poświęconych Bogu, tj. w święta, nikt nie pracuje, wszyscy mieszkańcy razem czczą jego imię. Wówczas wyrażają uwielbienie dla funkcji tańca, który także jest dla nich elementem zespalającym. Ponadto, tym samym dbają o zachowanie tradycji. Wiejskie dzieci, od maleńkości uczone są szacunku dla osób starszych, jak również podtrzymywania różnego rodzaju obyczajów. Poza tym, ludzie na wsi nie są tak naprawdę skłonni do nienawiści. Kiedy ktoś zrobi coś złego, nikt nie neguje go. Mieszkańcy moralizują siebie nawzajem, wskazują sytuacje mają miejsce sporadycznie. Wszyscy są jednością, wielką rodziną. Warto też dodać, że bardzo angażują się w zawierane związki; cenią sobie wierność, zaufanie.
Natomiast przyroda stanowi tło życia wiejskiego ludzi. Człowiek żyje z nią w symbiozie, miłuje ją, gdyż bliskość z przyrodą znacznie uwrażliwia. Ponadto wszyscy żywią do niej szacunek; wynika to prawdopodobnie z jej bogatości, obfitości. Ludzie wiele zawdzięczają naturze: mogą odpoczywać na jej łonie, przy tym śpiew ptaków umila im mijające godziny. Zwierzęta są wszakże swego rodzaju elementem tej panoramy wiejskiej. Ponadto przyroda jest bardzo hojna: dzięki niej zbierane są plony, pszczoły dają miód, można zajmować się rybołówstwem. Krajobraz bez ingerencji człowieka, raczy swoim pięknem; kwiaty kuszą mnogością kolorów i różnorodną wonią.
Kochanowski w swym dziele kreśli sielankowy, idylliczny obraz wsi polskiej. Można nawet uznać, że słusznie idealizuje ją, gdyż w ówczesnych czasach trudno byłoby wyłonić wiele negatywnych cech życia wiejskiego.