Proces degradacji Makbeta

Makbet jest tytułowym bohaterem utworu Williama Szekspira. Jego życie polegało na bronieniu króla, przestrzeganiu kodeksu rycerskiego, lecz wszystko to się zmieniło. Sam bohater przeżywa wewnętrzną walkę przed dokonaniem zbrodni. Zmienił siebie i swoje dotychczasowe życie.
Bohater przed popełnieniem zbrodni przedstawiony jest jako odważny, mężny, dzielny mężczyzna. Makbeta cechowała uczciwość, ambitność, a przede wszystkim dobroć. Był gotów zginąć za króla i ojczyznę. Długo zastanawiał się nad zabiciem władcy. Rozważał wszystkie za i przeciw tego czynu. Nie był pewien, jak powinien postąpić. Chciał dojść do władzy i bogactwa, ale nie za wszelką cenę. Przyznał, że ambicja może doprowadzić go do zbrodni. Jego postawa zmieniła się na skrajnie optymistyczną. Uważał, że życie jest nic nie warte. Jest ono tylko głośne i wrzaskliwe: "Życie jest tylko przechodnim półcieniem, nędznym aktorem, który swoją rolę przez parę godzin wygrawszy na scenie w nicość przepada - powieścią idioty, głośną, wrzaskliwą, a nic nie znaczącą." Po dokonaniu zbrodni Makbet choć posiadł tron był rozgoryczony, odczuwał bezsens swojego życia, czuł się pusty wewnętrznie, utracił swój kodeks moralny, odrzucił wartości rycerskie, nie odczuwał już żadnych emocji. Utracił spokój, obawiał się utraty władzy. Korona nie dała mu szczęścia.
Główny bohater utworu Williama Szekspira był dobrym, oddanym królowi wodzem. Przez przepowiednie wiedźm pojawiła się w nim chora ambicja. Chciał dojść do władzy za wszelką cenę. Początkowo miał jeszcze wątpliwości co do słuszności jego czynów, lecz z czasem stracił wszelki szacunek do życia ludzkiego. Kolejne zbrodnie oraz oddanie chorej ambicji spowodowały ostateczny upadek moralny. Z szlachetnego wodza zmienił się w podłego tyrana.