Prąd

Szybkość przepływy ciepła jest wprost proporcjonalna do pola powierzchni przekroju poprzecznego przewodnika s oraz różnicy temp. Między jego końcami ?T i odwrotnie proporcjonalna do długości przewodnika L. Zależy również od rodzaju materiału przewodnika k-współczynnik przewodnictwa cieplnego. Konwencja-zjawisko polegające na przenoszeniu energii wewnątrz cieczy i gazów na skutek istnienia prądów wznoszących. Substancja podgrzewana zmniejsza gęstość a następnie unosi się do góry, a na jej miejscu napływa chłodniejsza. Promieniowanie cieplne-promieniowanie elektromagnecztyne emitowane przez wszystkie ciała w wyniku ruchów cieplnych atomów, z których ciała te są zbudowane. Częstotliwość emitowanego promieniowania cieplnego zależy od temperatury ciała. Zdolność emisyjna(e)-ilość energii wysyłanej przez ciało w postaci promieniowania cieplnego o określonej długości fali elektromagnetycznej w czasie jedynej sekundy przez jeden metr kwadratowy powierzchni tego ciała. Zdolność absorpcyjna(a)-stosunek energii pochłoniętej przez dane ciało do całkowitej energii podającej na to ciało. Ciało czarne-ciało, które pochłania całe padające na nie Promieniowanie. Prawo Kirchofa dla promieniowania-stosunek zdolności emisyjnej ciała do jego zdolności absorpcyjnej w tej samej temp. powietrza jest stały i równy zdolności emisyjnej ciała doskonale czarnego. Prawo Wierna-iloczyn długości fali, na którą przypada maksimum emisji promieniowania oraz temp. Ciała promieniowanego jest wielkością stałą równą c-stała przesunięć Wiena. Prąd elektryczny-uporządkowany ruch ładunków elektrycznych(elektronów) Ruch ładunków spowodowany jest istnieniem różnicy potencjału (pole elektrostatyczne). Na każdy ładunek elektryczny w takim polu działa siła zgodnie z prawem Columba. Siła ta jest zbyt mała, aby poruszyć ciężkie protony, ale wystarczająca, aby poruszyć lżejsze elektronów. Źródłem siły elektromotorycznej nazywamy każde urządzenie, które jest zdolne do wytworzenia różnicy potencjału (prądnica bądź generator prądu elektrycznego) Siłą elektromotoryczną (SEM) nazywamy stosunek pracy wykonanej podczas przesunięcia ładunków do ilości przesunięte go ładunku q. Natężeniem prądu elektrycznego I- nazywamy stosunek ładunku, q który przepłynął przez przekrój poprzeczny przewodnika w czasie t do tego czasu. I prawo Kirchofa-suma natężeń prądu do węzła sieci równa jest sumie natężeń prądu wypływających z tego węzła. Opór właściwy-każda substancja różnie przewodzi prąd elektryczny (lepiej lub gorzej). Określa to opór właściwy . Obliczanie oporu przewodnika R zależności do jego wymiaru. Prawo Ohma dla części obwodu-stosunek napięcia U do natężenia I jest wielkością stałą, równą wartości oporu przewodnika R. Każde źródło SEM, czyli siły elektromotorycznej posiada również opór elektryczny nazywany oporem wewnętrznym i oznacza r. II prawo Kirchofa-suma siły elektromotorycznych w określonym obwodzie zamkniętym (oczku sieci) równa jest sumie napięć na poszczególnych oporach. Prawo Ohma dla całego obwodu-natężenie prądu płynącego w obwodzie jest wprost proporcjonalne do siły elektromotorycznej i odwrotnie proporcjonalne do całkowitego oporu obwodu (sumy oporu zewnętrznego R i wewnętrznego r) Moc prądu elektrycznego P jest równa iloczynowi napięcia U i natężenia I. Wielkości opisujące ruch drgający:

1. Położenie równowagi-polożenie ciała przed rozpoczęciem
2. lub po zakończeniu ruchu drgającego.
3. Amplituda A-maksymalne wychylenie ciała z położenia
4. równowagi.
5. Okres T-czas jaki potrzebuje ciało na wykonanie jednego,
6. pełnego drgania.
7. Częstotliwość f-liczba drgań zachodzących w jednostce czasu Każdy układ drgający posiada okres drgań własnych. Okres ten możemy dla ciężarka o masie m zawieszonego na sprężynie o współczynniku sprężystości K obliczyć następująco: A dla wahadła matematycznego o długości l obliczamy następująco;