IV Część Dziadów. Gustaw jako bohater romantyczny

Notatka może pomów w napisaniu pracy, proszę nie zwracać uwagi na błędy i literówki

Gustaw z 4 części Dziadów jako bohater romantyczny?
Akcja 2 części dziadów dzieje się na cmentarzu. Wszyscy zebrali się wokół trumny, aby odprawić obrzęd dziadów. Przywołują zmarłych, są ich trzy rodzaje: duchy lekkie, Józia i Luzi, mówią, że kto nie doznał goryczy na ziemi ten nie dozna szczęścia w niebie, później pojawia się duch złego pana, mówi, kto nie był człowiekiem?xxxx???? Duch Zosi ? kto nie dotknął ziemi, ten nie może być w niebie. Na koniec pojawia się duch młodego człowieka z raną na sercu, nic nie mówi. Ten sam duch pojawia się w wierszu ?Upiór?. Zachrystian widzi, co roku, że z grobu wychodzi duch młodego człowieka, będzie błąkał się 4 tygodnie i opowiada o swojej nieszczęśliwej miłości, przez którą popełnił samobójstwo, jest duchem błąkających. Jest on łącznikiem między 1 a 2 częścią Dziadów. Za Krystian podsłuchał historię tego ducha.
4 część Akcja dzieje się jesienią, podczas kolacji księdza i jego dzieci. Modlą się też za zmarłe dusze. Pojawia się Pustelnik, który jest ubrany bardzo Dziwacznie. Dzieci się bardzo przestraszyły. Na pytanie księdza, kim jest Pustelnik mówi, że jest umarły dla świata, nic więcej nie chce powiedzieć. Mówi, że był w tych stronach 3 lata temu, kiedy zmarł, przed swoja śmiercią, ale nie mówi, kim jest. Podziwia spokój, jaki panuje w domu księdza, który można zaznać nieznając miłości. Pustelnik zachowuje się dziwacznie, na przemian mówi, śpiewa, porusza się gwałtownie, nie chce mówi nic o sobie. Dzieciom przypomina stracha lub rozbójnika z bajek. Kiedy dzieci się z niego śmieją, mówi żeby tego nie robiły, bo spotka je to samo, ponieważ kiedyś tez się zaśmiał z dziewczyny i teraz sam musi tak chodzić. Wspomina także, że czytał lektury ?Cierpienia młodego Wertera? itd., lektury o sensie sentymentalnym i romantycznym. Wyciąga sztylet i mówi o swoim cierpieniu. Nazywa te ksiązki zbójeckimi, ponieważ dawały mu szczęście jednocześnie wywoływały tortury. Nauczył się z nich idealnego pojmowania świata. Kiedy szukał idealnej miłości znalazł ją, jednocześnie utracił. Kiedy padają bardziej szczegółowe pytania, nie chce o niej rozmawiać? Jego przyjacielem jest gałązka jodły, która dostał od ukochanej, dziewczyna podarowała mu listek, który urósł do gałązki, nazywają ją cyprysem. Pustelnik przebywa u księdza od 21 do północy. Okazuje się, że pustelnik to Gustaw ? były uczeń księdza. Gustaw mówi, że jest umarły, bo znalazł ukochaną, taką jak są w książkach, ale ta miłości okazała się nieszczęśliwa, ponieważ ona poślubiła innego, bardzo bogatego. Wcześniej pożegnała się z Gustawem. Gustaw w dzień jej ślubu popełnił samobójstwo. Na koniec bohater wyjmuje sztylet i popełnia samobójstwo. Ksiądz chce go ratować, ale mu nic się nie stało. Okazało się, że jest duchem.
Fragment 272-303, 333-350
Tematem fragmentu jest rozstanie Gustawa z ukochaną. Odbyło się ono w pięknym ogrodzie, wieczorem, jesienią. Było to po deszczu, wszędzie połyskiwały krople rosy, był mgła, niebo było gwieździste. W ogrodzie rosły ciemne drzewa i zarośla (krzewy). Była tam też altana, do której prowadziła aleja ze szpalerem drzew(?). Dziewczyna pojawiła się niespodziewanie obok altany na tle drzew. Miała jasną, białą suknię. Najpierw stała nieruchomo w miejscu, potem lekko biegła, była bardzo blada, miała łzy w oczach, nie patrzyła na podmiot liryczny, oczy miała zwrócone w ziemię. Rozmowa ich była cicha. Bohater powiedział, że jutro wyjeżdża, dziewczyna odpowiedziała: ?bądź zdrów, zapomnij? i po tych słowach uciekła.
Fragment 772-900
Bohater odwiedził swój rodzinny dom. Dom uległ zniszczeniu, została z niego tylko ruina, pokradziono wszystko, co się dało, dziedziniec zarosło zielsko. Spotkał psa kruka, który go poznał i zdechł. Spotkał złodziei w pokoju matki i nianię, która zastanawiała się czy panicz jeszcze żyję. Bohater wspomina czasy, kiedy wracał ze szkół, swoją młodość. Jego bracia i siostry wybiegali po niego Az na rynek, matka czekała w progu, w domu było gwarno. Dowiadujemy się, że ma na imię Gustaw.
Tematem drugiego fragmentu SA lektury przeczytane przez Gustawa w czasach jego młodości i pobytu w szkole u księdza. W szkole zajmował się przesypywaniem piasku, chodził do lasy po ptasie gniazda, kapał, się w rzece, grał ze studentami w zająca, chodził go gaju na spacery i czytać ksiązki, brał udział w inscenizacjach historycznych, podczas jednej zobaczył swoja ukochaną. Zaczęli się spotykać, Razem czytali ksiązki Tussa, chodzili do altanki, łowili ryby, chodzili po jagody. Mówi, że miała boskie lica
Fragment zaczyna się opisem ogrodu, jedyną zmiana było to, że nie ma jego ukochanej. Bohater przypomniał sobie rozstanie z ukochaną oraz uczucia, które mu towarzyszyły wtedy, podczas pożegnania i wcześniej. Zaczął wspominać swoja ukochaną, SA to pytania retoryczne, bo wspomina, co roki w ciągu dnia, jej zachowanie: wstawała rano, bawiła się, grała na fortepianie, chodziła na przechadzkę. Zastanawia się czy dziewczyna tez go wspomina i czy to wywołuje w niej jakieś uczucia, czy Się rumieni itd.
Fragment 900 ? 1006
Tematem fragmentu SA uczucia bohatera. Mówi on o swojej ukochanej z ironią, żalem, z wściekłością. Gustaw jest przekonany, że ich miłość pochodzi od Boga, ale ich więzy zniszczyła dziewczyna. Nazywa swoja ukochana marnym puchem i wieczna istotą, która ma postać tak piękna, że zazdroszczą jej aniołowie i najgorszą duszę. Jego ukochana wybrała bogactwo, które ja oślepiło, dlatego Gustaw z nienawiścią życzy jej, aby wszystko czego się dotknie zmieniało się w złoto, które jest zimne, pozbawione uczuć.
Fragment 1016-1030
Tematem fragmentu jest groźba Gustawa. Mówi on, że będzie stał w milczeniu. Gdy podejdzie jego ukochana, on nic nie odpowie tylko będzie na nią patrzeć tak, że jego wzroku już nigdy nie zapomni.
Fragment 150 ? 170
Bohater mówi, że nauczył się pojmowania miłości z książek Goethego, które czytał w oryginale nazywa je książkami zbójeckimi ?? Zwichnęły osadę mych skrzydeł i wyłamały do góry?. Oznacza to, że nauczył się z nich idealistycznego spojrzenia na świat. Od tej pory szukał ideału i znalazł go w dziewczynie o imieniu Maryla.
Fragment 365 ? 380
Bohater mówi, że kiedy dziewczyna wychodzi za mąż zostaje pogrzebana za życia. Tak było w przypadku jego ukochanej Maryli.
Fragment 437 ? 470
Gustaw mówi o różnych rodzajach śmierci. Jedna z nich umarła Maryla, gdyż umarła dla niego. Mówi tez o śmierci samobójczej, która jest śmiercią wieczną. Taką śmiercią umarł Pustelnik.
Fragment 1032-1100
Bohater za swoją tragedię wini samego siebie. Dziewczyna nie składa mu żadnych obietnic. To on sam miał wielkie nadzieje. Już nawet nie marzy żeby zobaczyć. Po jego śmierci marzy o tym, żeby choć jeden raz jego ukochana wspomniała go, choć przez jeden dzień nosiła żałobny strój. Bohater mówi, że wszystko , czyli szczęście odebrały mu niebiosa. Zostało mu tylko resztki dumy. Za życia o nic nie prosił, więc po śmierci też nie będzie, Bohater przebija się sztyletem lecz nie upada. Prosi księdza o przysługę. Gdyby zapytała go kiedyś jego ukochana (nadludzka dziewica, kobieta) o przyczynę śmierci Gustawa , aby nie powiedział, że z rozpaczy, ale że zawsze był wesoły, grał w karty, pił z przyjaciółmi i podczas tańca skręcił nogę co stałą się przyczyna jego śmierci. W tym czasie gaśnie druga świeca. Mija druga godzina pobytu Gustawa u Księdza. Mimo, że przebił się sztyletem nic się nie zmieniło. Nie upadł, dalej rozmawia z księdzem. Gustaw prosi o przywrócenie święta dziadów, sądząc, że szczera pomoc ludzi którzy zostali na ziemi może pomóc zmarłym. Ksiądz i Gustaw prowadzą rozmowę światopoglądową. Ksiądz uważa dziady za zabobon i gusła. Nie wierzy też w przepowiednie duchów na ziemię.
Fragment 1238-do końca
Bohater mówi, że na ziemi zaznał miłości i szczęścia za swoja ukochaną dlatego po śmierci jest nadal jej cieniem. Jest przekonany bowiem, że pod tym względem rzeczywistość realna i zaświaty stanowią jedność. On na szczęście tu na ziemi był związany z istotą doskonała, aniołem. Po śmierci jest na razie duchem błąkającym się. Jest szczęśliwy kiedy jego ukochana wspomniana o nim, że bardzo cierpi gdy ukochana zapomina o nim. Teraz stan będzie trwał tak długo, aż dziewczyna umrze i wtedy połączą się, ten stan będzie trwał na wieki. Odchodząc z domu księdza wygłasza prawdę: ?Kto za życia choć raz był w niebie ten po śmierci nie trafi od razu?.
Charakterystyka Gustawa
Gustaw jest to typowy bohater romantyczny. Nieszczęśliwa miłość doprowadziła go do samobójstwa. Gustaw do dawny uczeń księdza poeta. Bohater jest człowiekiem szalonym. Świadczy o tym jego strój: poszarpane ubranie, liście we włosach oaz zachowanie. Gustaw gałąź cyprysu - pamiątkę po ostatnim spotkaniu z ukochana uważa za przyjaciela. Wielka miłość jaką obdarzył dziewczynę wypełnia jego całe życie. Staje się jego sensem, źródłem radości, szczęścia jak i cierpienia. Po stracie tej miłości staje się osamotniony. Czuje niechęć do świata. Gustaw Ma wiele cech, które łączą go z Werterem z utworu Goethego ?Cierpienia młodego Wertera?. On także postrzega wszystko przez pryzmat poezji i marzeń. Wierzy w jedną, wieczną miłość. żyje w osamotnieniu. Popada w obłęd i na koniec popełnia samobójstwo. Gustaw w 4 części Dziadów został przedstawiony jako widmo, które odpokutuje zbrodnię za życia.