Dzisiaj odszedł Bucefał "Ziele na kraterze".

23 czerwiec 1928 r.
Dzisiaj odszedł „Bucefał”. Myślę o nim odkąd opuścił naszą klasę. Minęły już trzy godziny od pożegnania tego specyficznego nauczyciela, a ja nadal nie rozszyfrowałem jego zagadkowego spojrzenia, jakim omiótł klasę przed opuszczeniem naszej szkoły. Był dla nas jedynie rusyfikatorem. Staraliśmy się nie okazywać mu jakichkolwiek uczuć po prostu traktować go jak wykładowcę, którego należy wysłuchać i pójść do domu bez angażowania w to większych emocji. Jednak, gdy wychodził z klasy i potem, kiedy Gawroński powtórzył nam jego ostatnie słowa, które, dławione przez wzbierające w moskalu uczucia, były ledwo dosłyszalne nawet dla najbliżej siedzących uczniów, poczułem żal, a może nawet współczucie dla tego człowieka. Dlaczego? Dlatego, że kiedy przypomniałem sobie jego sposób prowadzenia zajęć i to jak bardzo bał się dyrektora, który w każdej chwili mógł wpaść na lekcję zwolnić „Bucefała” lub złożyć na niego skargę, zdałem sobie sprawę jak trudne dla niego było przeżycie i praca na tyle zadowalająca jego „przełożonych” otrzymywał za nią wynagrodzenie pozwalające godnie żyć wśród wojny i nienawiści panującej wokoło.