Jacek Soplica, a inni bohaterowie A. Mickiewicza – ewolucja bohatera.

Jacek Soplica wywodzi się ze znanego i bardzo wpływowego szlacheckiego rodu Sopliców. Jest postacią dynamiczną, to znaczy w trakcie trwania utworu ulega przemianom.
W młodości Jacek był bardzo postawny, wąsaty, miał zgrabną sylwetkę i podobał się kobietom. Cechy wyglądu bohatera w nie są w tym przypadku jednak najważniejsze, ponieważ liczy się przede wszystkim przemiana duchowa postaci.
Przed popełnieniem zbrodni bohater był sławny, ceniony za odwagę, dumny, gwałtowny i pyszny. Soplica potrafił świetnie strzelać, oraz reprezentował postawę charakterystyczną dla typowego Sarmaty. Najważniejszym motywem przemiany Jacka było zamordowanie Stolnika Horeszki. Wydarzenie to zostało spowodowane złością Jacka wynikającą z faktu, że Stolnik nie chciał się zgodzić na ślub z jego córka Ewą, w której Soplica był zakochany. Decyzja o popełnieniu zbrodni została podjęta w sposób spontaniczny.
Po morderstwie Jacek uległ przemianie. Został uznany za zdrajcę i wszyscy przyjaciele się od niego odwrócili, a Rosjanie chcieli z nim współpracować. Bohater zdawał sobie sprawę, że popełnił wielki grzech i chciał za niego odpokutować przywdziewając habit zakonnika i przyjmując poniżające imię - Robak. Soplica pod zmienionym imieniem rozpoczął walkę z zaborcami, działał wszędzie gdzie była tylko tak możliwość. Jest to pewna idealizacja, której dokonał Mickiewicz budując etos idealnego konspiratora. Ks. Robak nie walczył dla sławy chciał jedynie odkupić swoje winy.
Podsumowując można powiedzieć, że Jacek Soplica jest postacią dynamiczną. W trakcie trwania akcji utworu bohater przeszedł wewnętrzną przemianę i z człowieka pysznego stał się osobą pełną pokory.