Możliwości tkwiące w człowieku na podstawie wypowiedzi Konrada z III cz. "Dziadów".

Esej mówiący o możliwościach tkwiących w człowieku i w jaki sposób je wykorzystywać na podstawie wypowiedzi Konrada z III cz. „Dziadów”

Emmanuel Mounier powiedział kiedyś: ?Człowiek jest stworzony, aby przekraczać siebie?. Czasami możemy nie wierzyć w to, że jesteśmy w stanie coś zrobić, coś osiągnąć. Droga do tego może się jednak okazać do pokonania, a żyjemy po to, aby ją przejść i uzyskać pozornie nieosiągalną rzecz czy ideę.
W III części ?Dziadów? Nocne duch wmawiają Konradowi, że człowiek może odbierać trony i je dźwigać. Rozbudzają w nim uczucie wszechmocy. Konrad uważa się za najlepszego, najdoskonalszego poetę i mówi ,że nikt nie może się z nim równać. To wszystko sprawia, że bohater czuje się reprezentantem narodu przed Bogiem, podejmuje z Nim rozmowę w chwili przypływu twórczości. Konrad prosi Boga o? rząd dusz? i zaczyna kłócić się ze Stwórcą , a następnie posuwa się prawie do bluźnierstwa. Bohater jest wieszczem narodowym ? przewodnikiem. Moim zdaniem Adam Mickiewicz chciał aby młodzi Polacy uwierzyli, że mogą być Konradem i czy są samotni, więzieni, potrafią odebrać władzę carowi, przywracając niepodległość Polsce.
Inną postacią literacką ukazującą możliwości człowieka, w tym wypadku bardzo młodego, jest Harry Potter z powieści-sagi o tym bohaterze J.K. Rowling. Harry, na początku sagi jedenastoletni chłopiec, którego uratowała miłość matki i starożytna magia, ratuje początkowo ?tylko? szkołę. Ratuje ją jednak przed największym czarnoksiężnikiem na świecie. Harry jest wtedy dopiero pierwszorocznym uczniem szkoły. Przez następne tomy widzimy nadal jego walkę z siłami zła, obserwujemy jego dokonania, a jest on tak młodym człowiekiem. Czytelnik powieści o Harry?m Potter?ze dostrzega siłę i możliwości drzemiące w bohaterze książki. Jednak utożsamiając się z nim, może również zauważyć, że w każdym jest chociaż cząstka bohatera powieści i możliwości tkwią w każdym z nas. Trzeba tylko umieć je wykorzystać, nie bać się bronić wartości dla nas najważniejszych ? dobra, przyjaźni, miłości i rodziny.
Bohaterka powieści ?Szkarłatny płatek i biały? Michel?a Faber?a na początku powieści jest pożądaną londyńska kobietą, o której krąży wiele legend. Jest prostytutką o imieniu Sugar, córką prostytutki, do której należy cały dom publiczny . Wskazuje to na jej niską klasę społeczną i nie budzi w czytelniku wobec bohaterki pozytywnych emocji . Sugar jednak powoli przekonuje nas do siebie poprzez oczytanie, wiedzę i zamiłowanie do Szekspira. Pewnego dnia korzysta z jej usług właściciel firmy kosmetycznej ? William Rackham. Mężczyzna z czasem zakochuje się w Sugar, a ona zaczyna traktować go jako swojego wybawiciela z jej doczesnego świata. William kupuje Sugar mieszkanie, książki. Ona pomaga mu w prowadzeniu firmy, wymyślaniu reklam i w odpisywaniu na listy. Następnie na jej prośbę zostaje zatrudniona przez Williama jako opiekunka i nauczycielka córki bohatera. Sugar nie podoba się sposób traktowania małej Sophie i porywa ją. Według opowiadań pt. ?Jabłko? wydanych po ukazaniu się ?Szkarłatnego płatka i białego? dowiadujemy się, że Sugar została jedną z najważniejszych sufrażystek walczących o wolność kobiet i równouprawnienie. Okazuje się, że nie jest ważne, z jakiej klasy społecznej jesteśmy. Ważna jest inteligencja, pewność siebie i dzięki temu możemy ?wybić? się bardzo wysoko.
Moim zdaniem najważniejszymi możliwościami człowieka, które mogą zmienić świat, nie są myśli patriotyczne, tylko wiedza, nauka i sztuka. Znamy wielu uczonych i artystów, którzy poprzez swoje dokonania zmienili sposób patrzenia na świat. Odkrycia Mikołaja Kopernika czy Krzysztofa Kolumba pokazały, że Kościół mylił się przez wieki, może więc mylić się również w innych kwestiach. Skłoniło to ludzi do samodzielnego poznawania świata, ?pchnęło? naukę i sztukę, czego dowodami są dokonania ludzi renesansu i późniejszych epok. Współczesne osiągnięcia techniki poszerzają możliwości człowieka, jednak niewielu próbuje wykorzystać je do rozwijania swoich umiejętności, które mogą w przyszłości zaowocować ważnymi dokonaniami. Człowiek wykorzystuje niespełna 10% swojego mózgu. Nie jesteśmy w stanie nawet sobie wyobrazić, jakie możliwości ma nasz mózg, w związku z tym, jakie możliwości mamy my ? ludzie. Pomyślmy, jeśli starożytni Egipcjanie potrafili zbudować piramidy bez pomocy zaawansowanej techniki, dlaczego my nie moglibyśmy osiągnąć dużo więcej?
Ważną osobą, która pokazała, ile może zrobić dla świata jedna osoba, był Jan Paweł II. Kiedyś młody piłkarz z Wadowic, później krakowski ksiądz, aż w końcu pierwszy papież Polak. Najlepszym dowodem na to, ile dla nas zrobił, jest to, że trwa proces, dążący do uznania go za osobę świętą. Jan Paweł II godził ze sobą wyznawców różnych religii, dążył do pokoju i wolności na całym świecie. Przyczynił się do upadku komunizmu w Polsce. Jan Paweł II mówił do młodzieży: ?Wymagajcie od siebie, choćby inni od was nie wymagali?. Kierował te słowa do nas, abyśmy wierzyli, że mamy wielkie możliwości i z nich korzystali.
Moim zdaniem trzeba mieć wiele wiary w swoje działania, aby móc uzyskać to, do czego tak bardzo dążymy. W czasach romantyzmu celem, do którego wszyscy Polacy zmierzali, była wolność narodu. Młodzi ludzie mieli wielką wiarę we własne siły, wierzyli, że uda im się przeciwstawić carowi i wywalczyć niepodległość ojczyzny. Patrząc na np. wojnę w Iraku, w dzisiejszych czasach rzadko wierzymy w siłę jednostki, rację ma ogół, każdy należy do jakiejś grupy, a jednostka nie ma znaczenia. Moim zdaniem trudno jest się dzisiaj ?wybić?. Teoretycznie każdy z nas może założyć np. partię czy stowarzyszenie, ale niestety? na to trzeba mieć pieniądze i wiele siłnej woli. Jeśli jednak mamy ?znajomości? i charyzmę, możemy coś zrobić dla świata. Przykładem może być np. laureat tegorocznej Pokojowej Nagrody Noble Al Gore, który wciąż wierzy, że uratuje Ziemię przed efektem cieplarnianym. Swoją wiedzą i umiejętnościami można zrobić wiele dla ludzi i tego właśnie powinniśmy się wszyscy trzymać.