List Julii do matki.

Mantua 1567 V 23 Czwartek
Droga matko,

Przykro mi że uciekłam z domu, nie chciałam tego ale spróbuj mnie zrozumieć. Nie chce wyjść za Parysa ? po prostu go nie kocham. Na balu poznałam przystojnego młodzieńca. Oczarował mnie w jednej chwili, lecz niestety nigdy nie dałabyś mi za niego wyjść. Zwie sie Romeo a pochodzi z rodu Motekich.
Nasz ślub odbył sie w tajemnicy ? udzielił nam go mój spowiednik ? brat Wawrzyniec. Nie mogłam wyjść za Parysa gdyż popełniłabym straszną zbrodnie którą jest bigamia. Parys nie wzbudza w moim sercu żadnych uczuć co najwyżej niechęć, nienawiść i obrzydzenie. Jest on tak zepsuty że nawet nie chce o nim myśleć. W każdą sobotę ze swoimi kumplami chodzi do domu publicznego w którym zabawia sie z pannami lekkich obyczajów! Za to Romeo... jest on ucieleśnieniem moich najskrytszych pragnień. Jego mowa która usłyszałam w ogrodzie w tą noc po balu wzruszyła mnie tak ze nie byłam w stanie myśleć o niczym innym niż o moim ukochanym.
Rozumiesz więc że w obawie przed gniewem musiałam ucieć, mieszkam teraz z moim ukochanym. Jeśli pozwolicie nam żyć razem to powrócimy do Werony ale nim to sie stanie to Kapuleci i Monteki muszą sie pogodzić.

Twoja córeczka Julia