Porównanie komórki zwierzęcej i roślinnej

Moim zadaniem jest porównanie komórki zwierzęcej i roślinnej. Na początku opiszę budowę komórki zwierzęcej, a następnie opiszę organelle komórki zwierzęcej, których nie ma ta u zwierząt.

Ludzki organizm zbudowany jest z ponad 50 bilionów komórek. Typowa komórka zwierzęca jest otoczona cienką błoną plazmatyczną, wewnątrz której znajduje się galaretowata cytoplazma i około tuzina organelli. Komórka jest otoczona cienką błoną komórkową lub błona plazmatyczną, która ma około 0,1 mikrona grubości i zazwyczaj jest elastyczna, co umożliwia zmianę kształtu komórki. Błona komórkowa pozwala przedostać się do środka jedynie wybranym związkom chemicznym. Należy do nich tlen, surowce odżywcze potrzebne do kontynuowania procesów przemiany materii, i dostawy energii – zwykle w postaci cukru (glukozy). Poza tym błona wypuszcza też pewne związki chemiczne na zewnątrz jak dwutlenek węgla i inne zbędne produkty reakcji chemicznych zachodzących w komórce. Wewnątrz błony znajduje się przeźroczysta cytoplazma, wypełniająca przestrzeń między organellami. Cytoplazma jest poprzecinana niezwykle złożona i zmienną siatką maleńkich rurek i nitek, zwanych mikrotubulami i mikrowłókienkami. Właśnie one nadają komórce określony kształt i strukturę. Rurki i włókienka utrzymują organelle we właściwych miejscach oraz tworzą kanały, wzdłuż których może przesuwać się zawartość komórki. Mikrotubule i mikrowłókienka odgrywają również istotną rolę w przesuwaniu się całej komórki. Wszystkie procesy życiowe wymagają energii, dlatego jednym z najważniejszych organelli w komórce jest mitochondrium – źródło energii komórki. Mitochondrium wykorzystuje różne ilości glukozy, innych cukrów, pewnych tłuszczów i innych bogatych w energie związków chemicznych, które docierają do komórki z przetrawionego pożywienia. Na powierzchniach pofałdowanej wyściółki wewnętrznej zostają zamienione w wysokoenergetyczne cząsteczki, które mogą być łatwo zmagazynowane przez komórkę i wykorzystane do przeprowadzenia większości procesów życiowych. Te cząsteczki energetyczne to ATP – adenozyno trójfosforany. Każda komórka zużywa pewną ilość ATP w procesach pozwalających utrzymać życie, zdrowie i dobrą organizację. Jeśli jakaś komórka produkuje substancje, które zostaną wysłane na zewnątrz, albo zajmie się rozkładaniem potencjalnie szkodliwych produktów przemiany materii na bezpieczne związki, jej zapotrzebowanie energetyczne wzrasta. A im więcej energii zużywa komórka, tym więcej posiada mitochondriów. Białka są produkowane przez maleńkie kule znajdujące się w cytoplazmie zwane rybosomami. Czasami w cytoplazmie występują grupy rybosomów, polirybosomy. Bardzo często są usytuowane na jednej lub kilku tworach błony, siateczce śródcytoplazmatycznej. Same białka są zbudowane z ok. 20 rodzajów jeszcze mniejszych cegiełek, określanych nazwa aminokwasów. Rybososomy pobierają aminokwasy z cytoplazmy i łączą je ze sobą we właściwych kolejnościach, produkując różne rodzaje białek, przy wykorzystaniu energii pochodzącej z ATP. Niektóre białka są owinięte w niewielkie płaty błony i tworzą „paczuszki białek”. One również mogą wchodzić w skład innych „paczuszek” - noszą one nazwę aparatów Golgiego. Jeśli pęcherzyk ma być wykorzystany wewnątrz komórki, przemieszcza się przez cytoplazmę tam, gdzie jest potrzebny. Tutaj otwiera się lub łączy z inną błoną, uwalniając swoją zawartość. Białka znajdujące się w środku mogą swobodnie oddalić się we krwi lub innym płynie organizmu i podążyć ku swemu celowi.

Pewne enzymy mają za zadanie rozkładanie białek, w ramach trawienia pokarmu lub likwidowania zużytych części komórki. Wkrótce po swoim powstaniu te silne enzymy są umieszczane w „walizkach” z błony lipidowej, zwanych lizosomami. Uniemożliwiają one enzymom niekontrolowany kontakt z białkami własnej komórki, znajdującymi się w cytoplazmie. W przeciwnym razie enzymy rozkładające białka zaczęły by trawić komórkę od wewnątrz. W większości komórek największą, najważniejszą, położoną w centralnym punkcie organellą jest jądro. Otacza je podwójna warstwa błony – jest to błona jądrowa – w której znajdują się różne otwory i dziury.

Ta błona ma połączenie z błoną siateczek śródcytoplazmatycznych, a przez to i z innymi błonami plazmatycznymi. Wewnątrz jądra znajduje się zwykle jedna lub więcej niedużych, ciemnych tworów, jąderek, w których odbywa się produkcja części rybosomów.

Jądro stanowi centrum zarządzania komórki. Wysyła ono rozkazy do innych organelli i innych części komórki dotyczące tego, co i kiedy mają robić. Wysyła instrukcje dotyczące produkcji białek, lipidów i innych cząsteczek. Jądro reguluje wielkość, kształt i czynności komórki, a także długość jej życia. Jest w stanie spełniać swoje funkcje dowodzące, ponieważ zawiera podstawowe i najważniejsze dla życia informacje – geny.

Komórka roślinna zbudowana jest z protoplazmy, zwanej protoplastem i otaczającej ją ściany komórkowej. Okrywa ona od zewnątrz protoplasty, występuje u roślin i grzybów. Jest martwym składnikiem komórki. Przepuszcza wodę i sole mineralne. Nadaje komórce kształt i pełni funkcje ochronne, oddzielając komórkę od środowiska zewnętrznego, co ogranicza zdolność do odkształcenia się. Wraz ze wzrostem komórki ściana komórkowa rosnąc zwiększa swoją powierzchnię i grubieje. Tworzy się wówczas wtórna ścianka komórki. Najbardziej charakterystycznymi elementami strukturalnymi cytoplazmy komórki roślinnej są plastydy i wakuole. Plastydy, podobnie jak mitochondria, zawierają własny DNA oraz aparat syntezy białek. Rozwijają się one z proplastydów - jednego rodzaju struktur wyjściowych, a niekiedy mogą się przekształcać z jednego rodzaju w inny. Wyróżnia się wiele rodzajów plasydów: chloroplasty - są plastydami biorącymi udział w procesie fotosyntezy. Zawierają zielony barwnik asymilacyjny – chlorofil. Chromoplasty - zawierające barwnik czerwony karoten lub żółty ksantofil, czyli barwniki nadające barwę kwiatom, owocom, a czasem również korzeniom (np. marchwi). Leukoplasty- są bezbarwne, zdolne do syntezy i przechowywania materiałów zapasowych. Wakuole są wypełnione sokiem komórkowym i otoczone błoną, zwaną tonoplastem. W młodych komórkach roślinnych wakuole są małe i liczne, w komórkach całkowicie zróżnicowanych występuje zwykle jedna wakuola centralna, powstała w wyniku zlewania się mniejszych wakuol.

Uważam, że w mojej pracy zawarłam potrzebne informacje na zadany temat. Strony internetowe, z których korzystałam w przygotowywaniu zadania napisane są poniżej. Wykorzystałam również informacja zawarte w zeszycie i podręczniku.