Wędrówką życie jest człowieka - rozprawka

Czy stwierdzenie, w tym przypadku teza, "Wędrówką życie jest człowieka", jest słuszne? Sądzę, że tak i udowodnię to w poniższej rozprawce. We wcześniej przytoczonym temacie, mamy słowo "wędrówka". Jak mamy je odbierać? Uważam, że jest to metafora, która kryje w sobie wiele ukrytych sensów, myśli. Motyw wędrówki jest jednym z najczęstszych motywów w literaturze. Zapewnia on urozmaicenie. Wystarczy, że bohater zmieni miejsce pobytu i już pojawiają się nowe postacie i wydarzenia. Kolejną zaletą podróży jest to, że dzięki niej możemy obserwować bohatera w niecodziennych, różnych sytuacjach. Celem takiej wędrówki może być poszukiwanie skarbów, wędrówka duchowna, odnalezienie ukochanej, rodziny, bliskich itd. Różnorodność motywów wędrówki w tekstach literackich nie pozwala na dokładne i jednoznaczne określenie jej znaczenia.

Bardzo ważnym argumentem jest to, że podczas przeżywania (wędrowania) przez życie poznajemy samych siebie oraz zmieniamy się. Podróż stała się motywem przewodnim "Odysei" Homera. Bohater, Odys, poprzez wędrówkę, która trwała 10 lat, poznaje sam siebie i wyraźnie się zmienia. Jego tułaczka była spowodowana gniewem boga Posejdona. Również my, kiedy idziemy przez życie, poznajemy siebie, a jeżeli zrobimy coś źle, jesteśmy karani i nasze "drogi" są zależne od innych, tak jak los Odyseusza podczas tułaczki.

Przejdę do tego, że podczas naszego życia Bóg w Piśmie Świętym przestrzega nas przed chciwością, nakazuje opierać się pokusom oraz do bycia wiernymi. Podczas wędrówki przez życie znajdujemy wiele pokus. Podobnie jak Parsifal. Tak jak poprzedni bohater był wędrowcem. "Oparłeś się ziemskim pokusom" - podróżnika kusiły piękne kobiety i ich obietnice, lecz Parsifal dzielnie kroczył dalej, nie zważając na te pokusy. Przez cały ten czas pamiętał o swojej ukochanej. To była miłość.
A teraz czas na przedstawienie postaci z zupełnie innej "bajki". Nie był on człowiekiem ani nie wędrował w rzeczywistym świecie. Hobbit Bilbo Buggins (trylogia "Władca pierścieni"). Przemierzał fantastyczne krainy, w których roiło się od niebezpiecznych stworzeń. Z każdym z wcześniej przedstawionych bohaterów ma on coś wspólnego. Przeszedł metamorfozę, zmężniał i nauczył się radzić sobie w ciężkich sytuacjach oraz poznał sam siebie jak Odys, opierał się pokusom zupełnie jak Parsifal.

Podsumowując, pragnę stwierdzić, że każdy z nas jest pielgrzymem własnego życia, lecz wędrującymi na różne sposoby. Na życie składa się wiele aspektów, np. miłość, uczciwość wobec innych, ciągłe przemiany. A te rzeczy nas kształtują przez całe życie. Przeżywamy wiele wzlotów i upadków i jak powiedział ks. Jan Twardowski: "W życiu najlepiej jest kiedy jest nam dobrze i źle, bo kiedy jest tylko dobrze to niedobrze". Niestety, każda wędrówka, tak jak życie, kiedyś się zakończy. Jednak słowa "memento mori" powinny również zmusić nas do jak najlepszego wykorzystania swojego życia- wędrówki, by pozostawić choć namiastkę pomnika trwalszego niż ze spiżu