"I nowy udział bierzcie w wieków dziele..." - wytłumaczenie słów (A. Asnyk "Do młodych")

Świat ciągle się zmienia, powstają nowe wynalazki, stare są wciąż unowocześniane i ulepszane. Człowiek po zdobyciu wszystkich miejsc na Ziemi począł zdobywać Wszechświat, ciągle dąży do nowych odkryć.
Istnieją jednak wady zmieniającej się rzeczywistości. W przeszłości ludzie myśleli, że za kilkadziesiąt lat będzie lepiej. Jednak czy naprawdę tak jest? Co mógłby poczuć człowiek po obudzeniu się z długotrwałej śpiączki? Z pewnością zachwyt, zafascynowanie techniką, rzeczami, których nie znał, lecz gdyby wziął do ręki gazetę, jego euforia zamieniłaby się w zawód. Kilkuset żołnierzy zginęło w zamachu bombowym, daleko od rodziny, od przyjaciół. Rodzice zabili swoje malutkie dziecko. Dlaczego? Płakało. Pijany kierowca potrącił młodą dziewczynę, która w wyniku tego wypadku już nigdy nie będzie chodzić. Sąd zwolnił z aresztu seryjnego mordercę - powód - niewystarczające dowody winy. Politycy prowadzą między sobą niezrozumiałe kłótnie, pogrążając państwo w długach, robiąc z niego ruinę. Może znalazłyby się między wielkimi (czyt. krwawymi i politycznymi) sensacjami malutkie artykuły o kolejnej akcji charytatywnej, o tym, że udało się wyleczyć ciężko chore dziecko, ale jak niepozornie one wyglądają przy tych innych...
Przez słowa \"i nowy udział bierzcie w wieków dziele, przyszłości podnoście gmach!\" Adam Asnyk chciał nam powiedzieć, byśmy starali się naprawiać ten świat. Niektórzy mogą powiedzieć, że to niemożliwe, że jeden człowiek nie da rady nagle zakończyć wszystkich wojen, kłótni. Nie o to chodzi. Wystarczy otworzyć oczy i rozejrzeć się w około, uśmiechnąć się do osoby, którą mijamy na ulicy, pomóc tym, którzy tej pomocy potrzebują. A przede wszytkim przestać ranić innych, przez słowa, przez swoje postępowanie. Starać się, by nie cierpiała przez nas już rzadna osona. Nigdy.