Porównanie Harpagona, bohatera "Skąpca" z Ebenezer'em Scrooge'em bohaterem "Opowieści wigilijnej"

Harpagon, tytułowy bohater komedii Moliera pt. "Skąpiec", to zamożny wdowiec z dwójką dorosłych dzieci. Kiedy poznajemy go, ma on sześćdziesiąt lat. Mężczyzna jest bohaterem statycznym. Ebenezer Scrooge to główna postać powieści Dickensa pt. "Opowieść wigilijna". Jest on postacią dynamiczną, właścicielem kantoru, za główny cel stawia sobie osiągnięcie sukcesu i szybkie wzbogacenie się. Obu bohaterów łączy skąpstwo.
Harpagon jest zgarbionym mężczyzną, podobnie jak Ebenezer posiada zmarszczki, wyostrzyły się u nich także starcze rysy. Obydwoje mają charakterystyczne nosy. Nos wdowca jest nieco przekrzywiony, co symbolizuje jego złe cechy charakteru, podobnie jak karierowicza, który się znacznie wydłużył. U obu mężczyzn można sposptrzec oszronione brwi, świadczące o ich dojrzałym wieku. Bohater komedii ubrany jest zawsze w stare, ubogie stroje, czego nie można powiedzieć o bohaterze "Opowieści wigilijnej". Ebenezer częśc pieniędzy przeznacza na zakup gustownego, dopasowanego ubrania.
Harpagon posiada zasłużoną sławę dusigrosza w całym miasteczku. Oszczędza w każdej sprawie. Ebenezer zaś jest wyjatkowo ambitny. Wyróżnia się inteligencją, jednak podobnie jak wdowiec wśród ludzi znany jest jako sknera. Dobrze radzi sobie z przeprowadzeniem handlu: " Scrooge miał silną rękę, gdy szło o interes". Pieniądze są dla nich najważniejsze, to one stają się głównym argumentem w podejmowaniu jakichkolwiek decyzji. Harpagon jest przeciwny małżeństwom jego dzieci, ponieważ nie chce przekazać na ten cel ani jednego talara. Scrooge w przeciwieństwie do bohatera komedii nie ma dzieci, ale jego decyzje, w których decydujący wpływ maja pieniądze, również związane są z rodziną. Mężczyzna woli sam pozostać w Boże Narodzenie, noż wydawać oszczędności na prezenty dla siostry i jej dzieci. Żaden z panów nie liczy się z innymi. Dla nich ważne jest ich własne szczęście i majątek. Nie potrafia dzielić się z innymi, a ich samolubstwo doprowadza do tego, że rodzina jest dla nich uciążliwa.
W wielu momentach książki Moliera i powieści Dickensa zauważamy chłodnego i mrukliwego człowieka, który jest symbolem chytrości, chciwości, obojetności i pesymistycznego spojrzenia na świat. Harpagon ujawnia te cechy od samego początku komedii. Podejrzewa Strzałkę o kradzież, próbuje nawet zaoszczędzić na wydaniu uczty z okazji przyjścia do jego domu Marianny. Poucza kucharza, że jeżeli jakieś produkty pozostaną, to ma je oddać z powrotem do sklepu. Służba ma na sobie poplamione fartuch, jednak Harpagon nie pozwala na ich zmianę. Scrooge w przeciwieństwie do wdowca nie urządza żadnych uczt. Nienawidzi Bożego Narodzenia, nawet nie stara się tego ukryć, dlatego ten dzień obchodzi, jak każdy inny. Twierdzi, że w okresie świątecznym, człowiek staje się biedniejszy, bo musi zakupić prezenty. Przejawia się tu jego samolubstwo i rządza pieniądza.
Fakt, że Harpagon jest lichwiarzem, a nie mówi o tym nikomu jest potwierdzeniem jego chciwości. Boi się, że inni będą zazdrościć mu jego majątku. Gdy dowiaduje się, że jego szkatułka zniknęła, popada w euforię. Możliwość nieodzyskania pieniędzy przyprawia go o chwilowe szaleństwo. Jest w stanie posądzić o kradzież swojego sługę. Harpagona charakteryzuje także naiwność, gdyż wierzy w opowieść Frozyny, mówiącej o zamiłowaniu Marianny do niego. Scrooge równiez jest skąpcem, jednak w pewnym momencie swojego życia potrafi sobie z tym poradzić. Po spotkaniu z duchami zdaje sobie sprawę z błędu, którego popełnił. Chce to wszystko naprawić. Uświadamia sobie, ze pieniądze szczęścia nie dają, bo w zyciu najważniejszy jest kontakt z bliskimi.
Harpagon i Scrooge odzwierciedlają nas, ludzi. Często zagubionych i nie zawsze potrafiących odnależć właściwą drogę. Uważam, że nie powinniśmy, tak jak Harpagon myśleć tylko o sobie i o pieniądzach. W życiu musimy przemyśleć pewne sprawy i rozwazyć co tak naprawdę jest dla nas najważniejsza, podobnie, jak zrobił to Scrooge.