Geneza i historia konfliktu bliskowschodniego

Rozpoczynając wypracowanie na temat konfliktu bliskowschodniego muszę przypomnieć, iż w 1897 r. powstała Światowa Organizacja Syjonistyczna, która zawiązała się w odpowiedzi na nasilający się ruch antysemicki. Po drugiej wojnie światowej miała ona za zadanie skupienie Żydów mieszkających na całym świecie w jednym miejscu.

Już w czasie I wojny światowej ówczesny minister spraw zagranicznych Anglii Arthur Balfour zaproponował utworzenie na terenie Palestyny państwa Żydowskiego. Kraje arabskie oczywiście sprzeciwiły się temu pomysłowi, ale mimo wszystko liczba Żydów zamieszkujących Palestynę zwiększyła się z 84 tys. W 1992 r. do 464 tys. W 1939 r.

Po drugiej wojnie światowej, w 1947 r. ONZ zdecydowało o podziale Palestyny na dwa państwa: żydowskie i arabskie. Powodem konfliktów stały się dwie różne religie. Izrael niepodległość ogłosił 15 maja 1948 r. Ostro sprzeciwiły się temu państwa należące do Ligi Państw Arabskich. Rozpoczęły one tego samego dnia wojnę z nowo powstałym państwem żydowskim. Dzięki pomocy ZSRR Izrael miał lepiej przygotowaną armię, co pozwoliło mu w 1949 r. zająć obszar znacznie większy niż wcześniej zakładała dyrektywa ONZ. Po wojnie około 1 mln Palestyńczyków znalazło schronienie w krajach sąsiadujących z Izraelem i tam zakładali obozy dla uchodźców. Te miejsca były w późniejszym czasie źródłem niepokojów na Bliskim Wschodzie.

Rozejm żydowsko-arabski zawarto w 1949 r. Ustalono na nim, że Egipt otrzymał Strefę Gazy, a Jordania Zachodni Brzeg Jordanu. Samą Jerozolimę podzielono na część arabską i żydowską. Sąsiedzi nie uznali nowych granic. ZSRR również ich nie uznało i wycofało swe poparcie dla Izraela.

Na początku lat 50-tych państwo żydowskie zacieśniło stosunki z Zachodem Europy i USA. W 1956 r. wybuchł kryzys sueski. Egipt ogłosił przejęcie kanału sueskiego. Wtedy Izrael, Wielka Brytania i Francja zaatakowały państwo faraonów. Armia Izraelska w akcji pod nazwą „Kadesz” zdobyła półwysep Synaj i Port Said. Niestety USA nie poparło akcji izraelsko-europejskiej i Europejczycy musieli wycofać się z Kanału Sueskiego.

Kolejny konflikt wybuchł 5 czerwca 1967 r. Przeszedł do historii pod nazwą wojny sześciodniowej, ponieważ zakończył się już 10 czerwca. Egipt ze wsparciem ZSRR szykował atak na Izrael, ten jednak dzięki pomocy USA zdobył półwysep Synaj aż po wschodni brzeg Kanału Sueskiego, Strefę Gazy, część terytorium Jordanii, oraz część Jerozolimy i wzgórze Golan.

W 1971 r. zlikwidowano w Jordanii obozy dla Palestyńczyków, którzy następnie przenieśli się do Libanu. Utworzyli oni również Organizację Wyzwolenia Palestyny na czele z Jaserem Arafatem.

W dniu święta Pojednania 1973 r. wojska egipskie zaatakowały półwysep Synaj, a syryjskie wzgórza Golan, ale również i tym razem Izrael wygrał.

W 1978. został podpisany układ pokojowy między Egiptem a Izraelem, za co prezydent Egiptu Sadat i premier Izraela Begin otrzymali pokojową Nagrodę Nobla. Nie spowodowało to jednak polepszenia stosunków na Bliskim Wschodzie, w 1982 r. wybuchła wojna izraelsko- libańska, skończyła się ona dopiero 3 lata później.

Na początku lat 80-tych walkę z Izraelem toczyły przede wszystkim organizacje takie jak: Hamas, Hazbollah, Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny.
W 1987 r. wybuchło palestyńskie powstanie, nazwane intifadą. Toczyło się ono bez użycia broni. Porozumienie podpisano w USA 13 października 1993 r. Przewidywało ono utworzenia Autonomii Palestyńskiej na czele której stanął Arafat. Od tego czasu Autonomia dąży do utworzenia niepodległego państwa.

W 2000 r. został złamany traktat pokojowy i rozpoczęła się druga intifada. Rozpoczęły się ataki terrorystyczne, które były dokonywane przez Palestyńczyków w centrach izraelskich miast. Skutkiem tych ataków był projekt wybudowania muru oddzielającego Palestynę od Izraela, stanął on w 2005 r. Wcześniej, bo w 2004 r. zmarł przywódca Autonomii Palestyńskiej Jaser Arafat. Natomiast w 2006 r. po porwaniu przez Hazbollah dwóch izraelskich żołnierzy wybuchła druga wojna libańska.

Podsumowując powojenną historię Izraela, dochodzę do wniosku, że miało ono bardzo trudny początek i nie zanosi się, aby w tamtych rejonach zapanował spokój.