Nazizm i komunizm to ideologie pogardy i śmierci

1. Ogólne pojęcie nazizmu i jego ideologia.
2. Pojęcie komunizmu i jego ideologia.
3. Sytuacja Polski za czasów okupacji.

Nazizm i komunizm to dwie bardzo podobne do siebie doktryny. Ich głównym celem było m.in. dążenie do wyniszczenia i biologicznej zagłady narodu polskiego. Komuniści, jak i naziści, siali terror na terenach Polski mordując, torturując i zmuszając do ciężkiej pracy niewinnych ludzi.

Nazizm- inaczej „narodowy socjalizm” lub „hitleryzm” - to typ faszyzmu, obowiązujący w Niemczech. Jego podstawowym elementem był rasizm, czyli wyższość niektórych ras ludzi nad innymi. Dla nazistów Polacy pełnili rolę niewolników, których stopniowo likwidowano. W tym celu utworzono wiele obozów koncentracyjnych i obozów zagłady, do których transportowano schwytanych, niewinnych ludzi. Tam zmuszano ich do mozolnej pracy. Naziści wysiedlali mieszkańców wsi, a ich mienie bezprawnie konfiskowali. Hitlerowcy nie mieli litości przede wszystkim dla Żydów. Pozbawiali ich wszelkich praw, a ludność umieszczali w specjalnych dzielnicach- gettach, otoczonych murem lub drutem kolczastym. Panowała tam straszna ciasnota, głód i choroby. Podjęto wówczas decyzję o „ostatecznym rozwiązaniu kwestii żydowskiej”. Był to plan ludobójstwa wszystkich Żydów (Holocaust), który doprowadził do powstania w getcie.

Nazizm był niewątpliwe okrutną ideologią, która wyrządziła wiele szkód.

Następną, równie okrutną doktryną, był komunizm. Jego głównym celem było zdobycie władzy drogą rewolucyjną, poprzez mordowanie ludzi, stojących na drodze do osiągnięcia celu. Przywiązywano uwagę do bezwzględnej dyscypliny i eliminowano przeciwników różnymi metodami. Twórcami tej ideologii byli Karol Marks i Fryderyk Engels.

Pierwszym państwem, dążącym do komunizmu, był Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR), który miał na celu podporządkowanie partii komunistycznych, także w innych krajach. Po zajęciu Polski w 1939 roku w skład ZSRR przyłączono dawne Kresy Wschodnie i ustalono granicę, wzdłuż rzek Narew, Pisa, Bóg i San. Podobnie jak Niemcy, Rosjanie wysiedlali ludność polską, głównie do Kazachstanu i na Syberię. Upaństwowiono wszystkie możliwe przedsiębiorstwa, a bogatych gospodarzy wywożono w głąb Rosji. Poprzez okrutne uśmiercanie pozbywano się wszelkiej inteligencji, urzędników i wojskowych.

Komunizm był równie bezlitosną ideologią, jak nazizm.
Polacy różnie odnosili się do tej sytuacji. Część z nich, mimo gróźb i kar śmierci, pomagała innym (głównie Żydom), a drudzy brali okup za milczenie, bądź donosili Niemcom o wszelakich kryjówkach poszukiwanych. Pod znakiem zapytania znalazła się oświata i kultura. Dzieci kształciły się po niemiecku, albo po rosyjsku, nie uczono geografii, historii i literatury polskiej. Poziom nauki był niezmiernie niski. Wszystkie archiwa, muzea, biblioteki zostały zamknięte oraz zniszczone, a część cennych książek i zbiorów wywieziono z kraju. Zakazano posiadania rzeczy, dostarczających wszelakich informacji i rozrywki, tj. odbiorników telewizyjnych lub radiowych. Prześladowano kler, wywożąc ich do obozów i zamykając świątynie. Niemniej jednak najbardziej gardzono ludnością żydowską, zmuszając ich do życia w niedogodnych warunkach oraz od razu skazując na zagładę.
Ówczesnemu społeczeństwu ciężko było pogodzić się z panującymi okolicznościami.

Nazizm i komunizm były ewidentnie ideologiami pogardy i śmierci. Jak pisał Roger Eatwell: „Gdy umieścimy faszyzm, jego o wiele bardziej zbrodniczą hydrę – nazizm i równoważny im komunizm we właściwym kontekście, stajemy porażeni ogromem, pierwotną agresywnością i potwornością tychże, a nasza wiara w indywidualną wolność zostaje wystawiona na próbę – w obliczu tłuszczy kierującej się wszakże nominalnie sprawiedliwością i chęcią „wskazania każdemu jego właściwego miejsca”.