Renesans, a Średniowiecze.

Horacy – poeta rzymski piszący pieśni, satyry, listy poetyczne, eposy; urodzony w Wenuzji; żyjący od 65 r. p. n. e. – 8 r. n. e.; syn niewolnika; uczył się retoryki, a następnie wyjechał do Aten, aby poznać literaturę grecką; zainteresował się filozofiami: stoicyzmem i epikureizmem; w 48 r. p. n. e. brał udział w bitwie pod Filippią; jego wojska przegrały’ został pozbawiony majątku; poznał człowieka o imieniu Mecenas, który pozwolił mu zarobić; dokonywał refleksji nad światem i życiem;

Twórczość Horacego, która przetrwała do naszych czasów to:
• Epody (41-30 p.n.e.) Krótkie utwory o treści politycznej; napisał je pod wrażeniem wojny peruzjańskiej – groza wojen domowych wyraża się radą dla Rzymian, by idąc za przykładem Fokejczyków opuścili Rzym i wywędrowali na Wyspy Szczęśliwe – gdzieś poza Słupy Herkulesa.
• Satyry (40-30 p.n.e.) Ośmieszające wady i słabości ludzkie, nie krytykuje w nich jednostek wybitniejszych, nie jest surowym sędzią, lecz „śmiejąc się mówi prawdę”
• Pieśni (zwane też odami) to największe osiągnięcie Horacego o bardzo bogatej tematyce - utwory religijne, biesiadne, wiersze do przyjaciół, wiersze do kochanek, motywy klasyczne i hellenistyczne, refleksje na temat śmierci i wybuchy radości życia; posiadały doskonałą konstrukcje metryczną
• Listy zawierają dużo pierwiastków filozoficznych, poruszają także problemy z zakresu poetyki, zwłaszcza listy z 2 księgi: "List do Pizonów" znany również jako Sztuka poetycka ("Ars poetica")