Ballada

Gatunek pierwotnie związany z muzyką, śpiewem, o charakterze synkretycznym, łączący elementy liryczne (subiektywność narracji) z epickimi (fabuła) i dramatycznymi (elementy dialogowe). Tematem utworów tego gatunku są wydarzenia niezwykłe związane z bohaterami legendarnymi, historycznymi, a także wydarzenia cudowne (fantastyczne). Fabuła ballady jest szkicowa, tajemnicza, skupiona najczęściej wokół jednego zdarzenia, ukazuje stypizowanego bohatera, operuje nastrojem. Konstrukcja ballady jest zazwyczaj stroficzna i odznacza się wykorzystaniem stałych, konwencjonalnych środków stylistycznych: paralelizmu składniowego, stałych epitetów, porównań, powtórzeń i refrenów. Wzorce ballady wywodzą się z tradycji ludowej.

Spojrzyj, Marylo, gdzie się kończą gaje,
W prawo róż gęsty zarostek,
W lewo się piękna dolina podaje,
Przodem rzeczułka i mostek.
Tuż stara cerkiew, w niej puszczyk i sowy,
Obok dzwonnicy zrąb zgniły,
A za dzwonnicą chruśniak malinowy,
A w tym chruśniaku mogiły.
Czy tam bies siedział, czy dusza zaklęta,
Że o północnej godzinie
Nikt, jak najstarszy człowiek zapamięta,
Miejsc tych bez trwogi nie minie.
(A. Mickiewicz To lubię)

Wydawnictwo Park