Przemówienie o sensie miłości

Miłość jest największym sensem istnienia” jako to mówił Ernest Hemingway.
Romantyczna, szalona, występna, miłość nie jedno ma imię. Tylko czym ona jest? Grą hormonów, chemią która wytwarza nasz organizm? Ile ludzi tyle definicji. Rano wstajesz z myślą że zobaczysz ukochaną a wieczorem zasypiasz tylko po to aby rano wstać i znów z nią być. Jeśli jednak jesteś samotny to codziennie modlisz się aby ta miłość w końcu się zjawiła bo bez niej nie można żyć. Można porównać ją do narkotyku, jeśli raz spróbujesz, nigdy nie przestaniesz. Z małym wyjątkiem bo z narkotyków możesz zrezygnować po długim i żmudnym leczeniu a z miłości nigdy nie ma miłosnego detoxu. Jedno jest jednak pewne, że gdy się zakochasz nie możesz jeść źle sypiasz. Na samą myśl o zobaczeniu ukochanej osoby czujesz podenerwowanie, uwalniają się endorfiny - hormony szczęścia które podobno wytwarzają się również przy jedzeniu czekolady ale miłość i czekolada nie są sobie równe ponadto twoje serce bije szybciej, potem czerwienisz się miękną ci kolana i tak jest przez całe twoje życie bo przecież nie ma nic ważniejszego niż miłość, jak możemy przeczytać w liście św. Pawła do Koryntian “Tak więc trwają, wiara nadzieja i miłość te trzy a najważniejsza jest miłość”
Po cóż innego żyć? Dla pracy? Kolejne awanse i nagrody, owszem korzystne ale jeśli będziemy tak postępować, tylko pracować to przez całe życie na pewno nie wyjdzie nam to na dobre, niech w jesienny wieczór ten dyplom na ścianie nas przytuli statuetka ta na najwyższej półce powie, że nas kocha.
Miłość jednak nie przyjdzie ot tak, pstrykniemy palcami i już kochamy i jesteśmy kochani. Do miłości potrzeba wiele elementów aby była prawdziwa i spełniona czułość cierpliwość troska rozmowa zaufanie sex bo w obecnych czasach miłość platoniczna zanika. Trzeba jednak długo czekać ale nie wolno się poddawać. Ducha walki o miłość wykazał Federigo w noweli “Sokół” Giovaniego Bocciacciego. Poświęcił on wszystko nawet sokoła, swój środek utrzymania aby zadowolić wybrankę serca. Później dopiero został pokochany. On potrafił czekać i dostał za to nagrodę. Można więc zauważyć, że dla miłości trzeba poświęcić wiele, włożyć w nią dużo czasu i cierpliwości bo nie polega ona głównie na braniu ale i na dawaniu. W miłości przez cały życie, należy o tym pamiętać bo jeżeli zabraknie jednego elementu to cała ta misterna układanka, - miłość może rozpaść się jak domek z kart. Szczególnie gdy umiera nasza druga połówka, nie powinniśmy się jednak poddawać bo miłość nadal w nas jest. Jeśli nie przelewamy jej na partnera to chociaż na dzieci.
Mówi się że być przez całe życie ze sobą nie jest tak łatwo, a prawda bo miłości trzeba się nauczyć, ona łączy ludzi. Trzeba przez calutkie życie czuć jej sens. Nawet drobne oznaki kochania są ważne jak buziak czy krótkie ale jak ważne 2 słowa “Kocham cię” Na przykład moi dziadkowie. Dziadek umarł kilka miesięcy po ich 50 rocznicy ślubu. Nadal pamiętam jak chodzili razem do parku bo wydawało mi się że tak robią tylko młodzi, dziwiło mnie tym bardziej że uważa się iż miłość po wielu latach przechodzi w przyzwyczajenie. Jednak będziemy ją pielęgnować to nadal będzie nas fascynować druga osoba. Teraz widzę jak błyszczą się oczy babci kiedy ogląda ich stare zdjęcia. Na tym przykładzie widzimy, iż rola miłości w życiu jest tak ogromna jak odległość od ziemi do księżyca pomnożona przez 585.
My ludzie jesteśmy w stanie przeżyć najtrudniejsze chwile jeśli główną role w naszym życiowym przedstawieniu gra miłość i tu nie ma powtórzeń i dubli więc zastanowić się należy 50 razy nim powiemy “tak” Generalnie jesteśmy stworzeniami społecznymi i emocjonalnymi a samotność znosimy równie źle, jak Adam nim Ewa pojawiła się na świecie. Wcześniej Adam miał tylko zwierzęta, ale one nie zastąpią człowieka. Kobiety potrzebują mężczyzn a mężczyźni kobiet i tak jest od zarania dziejów, przez całe życie. I jak powiedział Alfred Hitchock “Miłość to partia kart w której wszyscy oszukują mężczyźni by wygrać a kobiety by nie przegrać.