Agresywne zachowanie zwierząt, warunkiem istnienia gatunku.

Zachowania określane wspólnym terminem "drapieżnictwo" są bardzo różnorodne. U ich podstawy stoi wykorzystywanie przez zwierzęta jako pokarmu ciał innych zwierząt, które w tym celu zostają uśmiercone. Sposoby, jakich używają drapieżniki do upolowania ofiary są bardzo różnorodne. Zachowanie agresywne, definiowane jako zachowanie celowe mające wywołać szkodę innemu osobnikowi, tak przedstawicielowi własnego, jak i obcego gatunku, jest zjawiskiem obecnym w całym królestwie zwierząt i ma zasadnicze znaczenie w udanym wykorzystaniu dwóch podstawowych darwinowskich motorów ewolucji: doboru naturalnego i doboru płciowego.
Główny hormon męski, testosteron, jest hormonem agresji. U hieny, u której poziom testosteronu u obu płci jest bardzo wysoki agresywność jest tak wielka, że w warunkach wolności przeżywa tylko jedno szczenię w zazwyczaj bliźniaczym miocie, zagryzając pozostałe. Drapieżne występują na wszystkich kontynentach. Cechuje je duża zdolność przystosowawcza. Część przystosowała się do środowiska wodnego i skolonizowała większość mórz oraz niektóre słodkowodne akweny. Do agresywnych drapieżców zalicza się gatunki od rozmiarów łasicy (kilkaset gramów), do 700 kg w przypadku form lądowych (niedźwiedzie) i 2 ton u form wodnych (niektóre płetwonogie). Klasycznym przykładem agresywnego drapieżcy jest lew. Lwy żyją w stadach składających się z jednego dorosłego samca i kilku samic z małymi.