Aragorn – jeden z głównych bohaterów trylogii J.R.R. Tolkiena Władca pierścieni. A. jest odległym, choć bezpośrednim potomkiem władców Arnoru – Północnego Królestwa. Założyli je w Śródziemiu – wraz z opisanym w książce Gondorem, Królestwem Południowym – uchodźcy z zatopionego Westernesse, zwanego też Numenorem, którym przewodził Elendil i jego syn Isildur – pierwszy władca Arnoru. Numenor był wyspą położoną niedaleko od siedzib elfów i Błogosławionego Królestwa, którą ludzie otrzymali od Valarów w nagrodę za pomoc w wojnie z demonem zła Morgothem, a następnie utracili w skutek nieposłuszeństwa i pychy. Po upadku Arnoru, wskutek knowań Saurona i niesnasek wewnętrznych, ród królów kurczył się i upadał, aż została z niego jedynie garstka rycerzy zwanych w trylogii Strażnikami. A. poznajemy właśnie jako wodza Strażników, czuwających nad spokojem i bezpieczeństwem mieszkańców Północy. Rycerz pomaga wędrującym z pierścieniem władzy hobbitom pod nieobecność Gandalfa, ratuje przed napaścią Upiorów Pierścienia i pomaga dotrzeć do Rivendell. Następnie bierze udział w wyprawie do Mordoru, po upadku Gandalfa w Morii przewodzi Drużynie Pierścienia, zaś po jej rozpadzie wędruje przez Królestwo Rohanu do Gondoru, by w decydującej chwili przechylić, wraz ze swym oddziałem, szalę zwycięstwa w przegranej niemal bitwie pod murami Gondoru, a następnie stanąć na czele armii, która wyruszyła w ostatni – jak się okaże zwycięski – bój z Sauronem w Mordorze.
A. jest wzorem rycerza i władcy. Jest dumny, nieustraszony i nieugięty, choć pozbawiony pychy, sprawiedliwy, lecz jednocześnie przebaczający i łaskawy, zawsze broni dobrej sprawy i słabych, potrzebujących wsparcia istot. Jego moc spoczywa nie tylko w sile ramienia, lecz także zawiera się w mądrości i wiedzy o dawnych sprawach i wypadkach. A. łączy więc w sobie moc ciała i ducha, przymioty żołnierza i mędrca. Przylgnęło do niego przezwisko Obieżyświat, gdyż w samotnym, skromnie odzianym i naznaczonym trudami tułaczego życia rycerzu trudno na pierwszy rzut oka rozpoznać potomka dawnych królów; niekiedy jednak ujawnia się w nim niezwykłe dostojeństwo potomka wielkiego rodu, władcy ludzi, obdarzonego życiem trzykrotnie dłuższym niż życie przeciętnego człowieka. Jest też zwany Elessarem, Kamieniem Elfów, gdyż jako jeden z nielicznych już w tych późnych czasach ludzi przyjaźni się z najstarszym plemieniem. Jego przeznaczeniem, jako dziedzica Isildura, jest naprawienie błędu przodka, który powaliwszy Saurona nie zniszczył pierścienia władzy, lecz wskutek słabości ludzkiej natury uległ zaklętej w nim przewrotnej woli Saurona i zachował ten przedmiot dla siebie, dzięki czemu Sauron mógł powrócić i znów zagrozić światu. Po zakończeniu wojny z Sauronem A. odnawia królestwo Gondoru, w którym wygasła linia potomków Elendila, i poślubia Arwenę, córkę Elronda Półelfa, którego bratem był Elros, pierwszy władca Numenoru i tym samym daleki krewny samego A. Wątek miłości A. i Arweny jest bodaj jednym z najpiękniejszych wątków powieści: rycerz przez długoletnie wysiłki i próby staje się godny ręki wybranki, dla której wierność zachował przez całe życie, zaś Arwena z miłości do A. rezygnuje z nieśmiertelności, by do końca dzielić z nim gorzki los istot podległych śmierci.
Warto zobaczyć: Trylogia Tolkiena została zekranizowana przez P. Jacksona.
Andrzej Zawadzki
Wydawnictwo Park
misio7991 świetna charakterystyka
bardzo się przydała
jestem zadowolony że ktoś przynajmniej sie przykłada do napisania dobrych charakterystyk
ja sam jestem uczniem gimnazjum i J. R. R. Tolkien jest moim największym idolem
pozdrowienia
odpowiedz