Po co się uczyć? - felieton

Obecnie nauka stoi na wysokim poziomie, już od najmłodszych lat wpaja się dzieciom wiedzę. Więc nasuwa się pytanie: po co się uczyć?

Gdy tylko pomyślimy o szkole, od razu psuje nam się humor. Codzienny nawał prac domowych nas przerasta. Rozmyślamy tylko na jaki przedmiot się nauczyć, a jaki sobie podarować, bo nie wyrobimy się ze wszystkim. I tak całe pięć dni w tygodniu. W weekendy też nie możemy do końca odpocząć ("Macie wolne, więc możecie trochę popracować w domu"). Z utęsknieniem czekamy wakacji. I tak żyjemy już wiele lat. Nie rozumiemy, jakie korzyści wynikają z nauki, zaślepieni brakiem czasu i monotonią szkolnej codzienności. Dorośli natomiast usilnie wmawiają nam, że to najlepszy okres naszego życia. Widza tylko wspaniale przeżycia związane z nawiązywaniem nowych znajomości itp. zapominają o ciężkiej pracy. Przecież teraz pracują ciężej niz my.

Powszechnie widzi się same złe strony edukacji, zwłaszcza z naszego punktu widzenia szkoła to udręka. Natomiast osoby, które zakończyły naukę mówią, że lata szkolne to najlepszy okres w ich życiu. Z uśmiechem na twarzy wspominają czasy swojej młodości. Chcieliby z powrotem być w naszym wieku. Na nowo przeżywać pierwsze miłości.

Po odpowiedź sięgnąć można do rozważań osób, które zakończyły już edukacje. Wszystko dąży do pracy. Przecież bez wykształcenia nie dostaniemy jej w przyszłości. Słyszymy to juz od najmłodszych lat. Ale nawet będąc wykształconym i tak trudno o stanowisko pracy.jednak po co mamy zaraz na początku skreślać nasze szanse na zdobycie dzięki wykształceniu dobrej pracy? Może jednak warto poświęcić w pełni czas na naukę, by później lecąc na wakacje do egzotycznego kraju stwierdzić, ze ,,było warto". A czas jaki spędziliśmy ucząc sie kolejnego wzoru, nie okazał sie wcale czasem zmarnowanym.