Lampa oscyloskopowa to lampa obrazowa charakteryzująca się elektro statycznym odchyleniem wiązki elektronów. elektrony emitowane przez katode formowane są w wąską wiązkę przez działo elektronowe(katoda też jest częścią działa elektronowego). Wiązka wytworzona przez działo elektronowe trafia dokładnie w środek ekranu nie odchylona i rysuje tam świecący punkt. Do odchylenia wiązki tak, aby mogła trafić w każdy punkt ekranu , służą dwie pary płytek odchylających - jedna dla kierunku pionowego, druga dla poziomego.
Zaletą lamp oscyloskopowych jest prosta konstrukcja urządzenia - nie wymagająca skomplikowanych układów dodatkowych, jak w przypadku lamp kineskopowych, oraz bardzo szybka praca - płłytki odchylające mają niewielką pojemność i nie wymagają dużych energii nawet przy częstotliwościach rzędu setek MHz. Wadą lamp oscyloskopowych jest niewielki kąt odchylenia strumienia - wynosi on zaledwie kilka lub kilkanaście stopni, co powoduje, że lampy są albo długie, albo mają niewiemlki ekran. Największe osiągalne w praktyce przekątne ekranu to kilkanaście centymatrów.
Lampy oscyloskopowe były też wykonywane jako dwustrumieniowe - były to w zasadzie dwie niezależne lampy w jednej bańce ze wspólnym ekranem. Szczególnym przypadkiem lamp oscyloskopowych były lampy pamiętajace. Zawierały w sobie dodatkową elektrodę, która zabierała ładunek i mogła go długo(kilkanaście godzin i więcej) przechowywać oddziałując na bieg strumienia elektronów. Wykorzystywane były do fotografowania pojedyńczych szybkich przebiegów, oraz jako pamięć wczesnych maszyn cyfrowych.