Władca- ten dobry i zły.

Władca to osoba sprawująca najwyższą władzę w państwie. Król powinien być sprawiedliwy, mądry. Winien też słuchać głosu ludu. Nie może też dać sobie wejść na głowę. Jednak na tak ważne stanowisko zazwyczaj wybierana jest osoba głupia, nie mająca pojęcia, jakie znaczenie ma powierzona jej misja. Dlatego zgadzam się z tezą zawartą w temacie, iż za wszystkie głupstwa królów płacą ich narody. Wiarygodność owego założenia postaram się udowodnić w poniższych argumentach.

Jednym z najlepszych przykładów złego władcy jest Lajos, król Teb, który ślepo wierząc przepowiedni, kazał porzucić swego nowonarodzonego syna w górach. Może gdyby tego nie robił, nie posłuchał słów wróżbity nie doszłoby do tej tragedii? To głównie przez niego na miasto spadła klątwa nieurodzaju.

Kolejnym przykładem osoby, która chyba przez przypadek została mianowana tytułem władcy jest Kreon. Ten, który za wartościowe uważał tylko swoje zdanie, nie liczył się z opinią publiczną, a wśród poddanych wzbudzał strach. Kierował się tylko rozumiem. Zdając się na wyższość swojego zdania skazał na śmierć bohaterkę Antygonę i nieumyślnie spowodował śmierć dwóch bliskich mu osób - syna Hajmona i żony Eurydyki. Kiedy zrozumiał, że uczynił źle było już za późno. Rozłościł bogów a ci nie postali mu dłużni. Rzucili na niego kolejną klątwę. Na niego i jego państwo.

Dalej, następnym władcą, który wcale nie powinien sprawować rządów jest lew z bajki Krasickiego pt. "Wół minister". Ten zaś, znudzony powolnym i poważnym wołem wybiera na ważne stanowisko kolejne, niegodne tego tytułu zwierzęta. Nie zważa na głos poddanych, na konsekwencję, jakie mogą z tego wyniknąć.

Innym przykładem złego króla jest Kij Kijowicz i wąż z bajki Mickiewicza pt. "Żaby i ich władcy". Ten pierwszy daje sobie wchodzić na głowę, nie ma swojego zdania. Jest złym władcą, dlatego też rządy obejmuje wąż. Ten, chociaż zna swoją wartość, za najmniejsze nawet przewinienie kąsa i gryzie. Tak źle i tak niedobrze. Tutaj jednak, wina leży po środku, bo przecież żaby same domagały się zmiany władcy.

Podsumowując, władca powinien mieść swojego zdanie, ale winien też radzić się poddanych. Wyborów musi dokonywać mądrze i sprawiedliwie tak, aby i królowi było dobrze, ale i ludziom żyjącym w państwie. W literaturze możemy odnaleźć idealnego władcę. Jest to Salomon. Rządzi tak jak należy. Jest sprawiedliwy, słucha głosu ludzi, ale i swojego, kieruje się prawdą, rozumiem, ale i sercem. Mam nadzieję, że przedstawione przeze mnie argumenty są wystarczające żeby zgodzić się z tezą zawartą w temacie.