Jacek Soplica i Andrzej Kmicic - porównanie

Jacek Soplica i Andrzej kmicic - prownaj obu bohaterów. Szczególną uwagę zwróć na działalność patriotyczną, która stała się podstawą do ich rehabilitacji

Głównym bohaterem „Potopu” Henryka Sienkiewicza jest Andrzej Kmicic. Poznając jego burzliwe dzieje i analizując charakter, możemy zauważyć, że autor pozwolił sobie na oparcie historii młodego rycerza na dziejach innej wielkiej postaci literackiej. Mowa tu oczywiście o Mickiewiczowskim Jacku Soplicy, bohaterze „Pana Tadeusza”. Mimo że pochodzili z różnych epok literackich – pozytywizmu i romantyzmu, to posiadają wiele cech wspólnych. Zastanówmy się więc, co łączy te dwie dynamiczne postacie.

Zacznijmy od tego, że obaj mężczyźni przeżywali burzliwą młodość. Jacek Soplica jako typowy zawadiaka i hulaka, nie dbał o swoją reputację. Cechowała go śmiałość, którą ukazywał w licznych potyczkach, porachunkach i pojedynkach ze szlachtą. Jako człowiek działający tylko dla własnej sławy, odznaczał się samowolą i gwałtownością charakteru. Również Andrzeja Kmicica wyróżniało zuchwalstwo. Wraz ze swoją kompanią wszczynał bójki w Lubiczu, Upicie i Wołmontowiczach.

C o więcej, zarówno Soplica jak i Kmicic otrzymali miano zdrajcy. Zabójstwo Stolnika Horeszki spowodowało, że wzięto Jacka za stronnika Moskali i posądzono o zdradę narodu. Stracił wtedy całe poparcie, jakie miał wśród szlachty, a ludzie odwracali się od niego. Natomiast Andrzej przysiągł w Kiejdanach wierność księciu Januszowi, czym ściągnął na siebie nienawiść narodu. Oszukany przez Radziwiłła, nie zdawał sobie sprawy, że zdradził ojczyznę.

Wykorzystywanie Soplicy przez Horeszkę na sejmikach i Kmicica przez Radziwiłła ukazuje nam bohaterów jako ludzi naiwnych i zbyt ufnych, którymi łatwo manipulować. Jednakże, obaj zauważyli swoje błędy i dążyli do poprawy. Obaj zmienili nazwiska, zmazując z siebie grzechy przeszłości. Jacek Soplica stał się pokornym bernardynem Robakiem, a Kmicic dzielnym żołnierzem Babiniczem. Nie dbali o własne szczęście, stawiając ponad wszystko dobro kraju. Rozumieli, że jedynie służbą ojczyźnie mogą się zrehabilitować. Soplica wstąpił do Legionów, mężnie walczył u boku Napoleona. Potem przywdział habit mnicha i organizował powstanie na Litwie. Kmicic, dostrzegłszy nieszczerość Radziwiłła usiłował porwać księcia Bogusława, a następnie odniósł wiele zasług podczas obrony Częstochowy i u boku króla Jana Kazimierza. Brał udział w odbiciu Warszawy, walczył na Prusach.

Kolejna wspólna cecha bohaterów to miłość do kobiety. Obaj byli gotowi na wiele poświęceń w imię miłości. Jacek Soplica zakochał się w córce Horeszki – Ewie, jednak przeszkodą ich szczęścia był hrabia, nie szanujący uczuć młodego Jacka. Mimo że Soplica dzielnie znosił upokorzenia z jego strony, to ta historia miłości zakończyła się tragedią. Ewa zmarła, a Jacek ożenił się z kobietą, której nie kochał. Andrzej Kmicic także miał swoją ukochaną. Początkowo ich miłość nie układała się dobrze, bo Oleńka uważała go za zdrajcę narodu. Jednakże, w przeciwieństwie do Soplicy, Kmicic otrzymał nagrodę za swój trud - zyskał podziw i szacunek wybranki, a następnie się z nią ożenił.

Ostatnią wspólną cechą bohaterów jest podobieństwo w wyglądzie. Obaj byli przystojnymi mężczyznami, mającymi powodzenie wśród płci pięknej. Szczegół, może dość błahy, ale ukazujący w jak dużym stopniu Sienkiewicz wzorował się na Mickiewiczu to wąsy. Soplica nawet był nazywany „Wąsalem”.

Podsumowując, bohaterowie mimo że pochodzą z innych epok, to wykazują wiele cech wspólnych. Podobieństwo w wyglądzie, duma, ufność, męstwo i odwaga charakteryzują zarówno Kmicica jak i Soplicę. Ich życie biegło w podobny, sposób - od burzliwej młodości, rezygnację z życia osobistego, poprzez służbę ojczyźnie, aż do pełnej rehabilitacji.