Święty Franciszek idolem wpółczesnej młodzieży

Uważam, że święty Franciszek jest idolem współczesnej młodzieży, gdyż był osobą niezwykle pokorną i optymistyczną, a tych cech najczęściej brakuje dzisiejszej młodzieży.

W latach swojej młodości święty Franciszek poznał jakie jest wygodne życie, przepych oraz jaka jest moc pieniądza, gdyż pochodził on z zamożnej rodziny. Prowadził hulaszczy tryb życia, często uczestniczył w zabawach, na których był poszukiwanym liderem rozbawionych towarzystw. Wkrótce wybuchła jednak w jego rodzinnym mieście Asyżu wojna domowa przeciwko Perugii. Franciszek, jako osiemnastoletni młodzieniec zaciągnął się do walki, został pojmany i przez rok był jeńcem. Po wydostaniu się z niewoli Franciszek nie szukał już próżnych przyjemności, lecz zmienił się. Poświęcał więcej czasu modlitwie, dawał hojne jałmużny, opiekował się chorymi. Przemianę tę przypisywał Bogu. Pewnego dnia zobaczył trędowatego. Bez namysłu zeskoczył natychmiast konia i pocałował trędowatego rękę. Nie stronił już więcej od trędowatych, ale im pomagał i szanował ich. Nie wytykał nikomu wad, a siebie uważał za grzesznika, który musi się sam poprawić. Siła jego przykładu bardziej poruszała współczesnych mu ludzi niż działalność któregokolwiek innego, reformatora. Po jego nawróceniu, przenika on i porusza wszystkie warstwy społeczne, jedna ludzi i władze. Wokół Franciszka zgromadziło się jedenastu pierwszych braci. W Rivotorto narodził się Zakon Franciszkański, zatwierdzony przez papieża Innocentego III. Pod koniec życia Franciszek jednak stopniowo wycofuje się z działalności apostolskiej i oddaje się intensywnej pokucie. Surowy tryb życia, ciągłe pielgrzymki odbiły się na jego zdrowiu. Zaczęły go dręczyć coraz dotkliwsze cierpienia. Franciszek zmarł 3 października 1226 roku, w wieku około 45 lat, w Porcjunkuli podczas śpiewu psalmu 142, wcześniej wysłuchawszy Męki według świętego Jana.

Święty Franciszek zasługuje na bycie autorytetem, ponieważ po wydostaniu się z niewoli do końca życia kierował się miłością do Boga, ludzi, szanował przyrodę i cieszył się każdym kolejnym dniem, naśladował Chrystusa, dążył do zbawienia. Był zawsze niezwykle pogodny, wrażliwy. To prawdziwy wzór dla każdego, zawsze dobry, pokonujący własne słabości i postrzegający cierpienie za radość. Jego postawa zasługuje na podziw i uznanie.