Pałac w Rogalinie

Mieści się w Rogalińskim Parku Narodowym, który ma powyżej 12750 ha. Rogalin to wieś nad Wartą, w Wielkopolsce.

Pałac barokowo-klasycystyczny w parku geometryczno-krajobrazowym zbudowano w latach 1768-1774 dla Kazimierza Raczyńskiego według projektu Jana Fryderyka Knbla oraz Dominika Merliniego i Jana Christiana Kamsetzera. Całość zakończono na początku XIX wieku.

W latach 1910-1912 Edward Aleksander Raczyński dobudował budynek galerii malarstwa i umieścił tam gromadzone przez siebie obrazy.

W czasie II wojny światowej pałac był siedzibą Hitler-Jugend Gebietsfuhrerschule i po jej zakończeniu ocalało tylko część zbiorów, które Roger Raczyński w przededniu wojny zdążył pozostawić na przechowanie w warszawskim Muzeum Narodowym, galerii rogalińskiej. Zachowały się tez portrety rodzinne i nieliczne wyroby rzemiosła artystycznego.

W 1949 roku pałac w Rogalinie stał się oddziałem Muzeum Wielkopolskiego, który zmienił nazwę w 1950 roku na Muzeum Narodowe w Poznaniu.

Ostatni dziedzic Rogalina – Edward Raczyński w 1991 roku dokonał zapisu dóbr rogalińskich na rzecz narodu polskiego i utworzył Fundację im. Rodziny Raczyńskich.

Wnętrze pałacu to: sala terrena, salony, sala jadalna i dwukondygnacyjna sala na I piętrze.

Pałac ma trzy dziedzińce:
- pierwszy tzw. cour d’honeuer zamknięty ogrodzeniem z filarami ozdobionymi rzeźbami,
- drugi pomiędzy wozowniami i stajniami zamknięty bramą i kratą,
- trzeci między dwoma dla służby i oficjalistów.

Rogalińska rezydencja jest położona malowniczo w dolinie Warty wraz z ogrodem w stylu francusko-holenderskim z 2 poł. XVIII wieku, przechodzący w angielski park krajobrazowy z początku XIX wieku, z niepowtarzalnym w skali europejskiej starych dębów. Trzy z nich cieszą się największa sławą, gdyż noszą imiona: Lech, Czech i Rus.

Dziś w pałacu można zwiedzać południową oficynę wraz z łącznikiem, gdzie znajduje się muzeum wnętrz mieszkalnych z meblami, tkaninami, porcelaną oraz salonik z portretami rodu Raczyńskich. Można również podziwiać płótna najwybitniejszych malarzy polskich przełomu XIX i XX wieku.

Warto też odwiedzić powozownię z kolekcją zabytkowych pojazdów konnych i akcesoriów podróżnych.