Prośba o dar zrozumienia rzeczywistości i przezwyciężenie wewnętrznych rozterek w wierszu „Psalm 4” . Przedstaw problematykę filozoficzną i egzystencjalną znanych Ci

Krzysztof Kamil Baczyński jest jednym z najwybitniejszych poetów z pokolenia Kolumbów. Żył w najokrutniejszym dla ludzkości czasie- w okresie, gdy na świecie wybuchła II wojna światowa. W jego wiersze wpisany jest tragizm pokolenia, pokolenia, które zostało pozbawione szczęcia, radości życia, musiało zmagać się z wojenną rzeczywistością. W całej tej niesprawiedliwości nasuwają się pytania: dlaczego tak się stało? Dlaczego akurat im to się przytrafiło? Wytłumaczeń szukać można w wierszach Baczyńskiego, próbuje on znaleźć odpowiedzi na te pytania, jednocześnie opisując cały tragizm i nieszczęście otaczającego świata.
Gatunkiem wiersza jest psalm, jest to uroczysta pieśń religijna, liryczny utwór literacki o treści błagalnej, dziękczynnej itd. wzorowany na pieśniach religijnych. W Biblii pierwszy psalmem posłużył się Dawid, również Adam Mickiewicz w „ Psałterzu Dawidów” , Jan Kasprowicz w „ Hymnach” m.in. „ Dies irae”
W wierszu „ Psalm 4” Baczyński zwraca się do Boga: „ Boże mój”, ofiarowuje się jemu, być może oddaje jemu swoje życie. Podmiot liryczny mówi, że jest „ sumieniem rodzonym/ Dymię tysiącem martwych”, utożsamia się z całym straconym pokoleniem, czuje z nimi więź. Nie potrzebuje on wytłumaczenia, by zrozumieć otaczający świat: „ Nie tłomacz mi ptaków i roślin/ Ja z nich poczęty- rozumiem”. Nie rozumie krzywdy i cierpienia, tej niesprawiedliwości: „ tylko się krzywdy nauczyć/ I ludzi się uczyć nie umiem”. Szuka on odpowiedzi, swe prośby kieruje do Boga. Traktuje Boga jak najwyższą władzę, która może karać ludzi za to, co zrobili. Zsyła również cierpienie – jest to obraz Boga starotestamentowego. Osoba mówiąca uważa Boga za świętość: „ Ty ze wszystkiego- święty.” Nie buntuje się przeciwko niemu, wierzy w jego w sprawiedliwość. Utwór jest przepełniony kontrastującymi ze sobą nastrojami, poczuciem tragedii oraz nadzieją i wiarą w Boską dobroć.
Inne wiersze Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, w których autor poszukuje odpowiedzi na pytania o otaczającą rzeczywistość to m.in. „ Z głową na karabinie”. W wierszu tym na oczach podmiotu lirycznego spełnia się apokalipsa. Czas młodości, marzeń i tęsknot- w sposób absurdalny i niepojęty- nakłada się na czas śmierci: „ Umrzeć przyjdzie, gdy się kochało / Wielkie sprawy głupią miłością.” . Dramat swego pokolenia akcentuje poeta przez uporczywie powracający w wierszach motyw przewidywanej śmierci: „ Byłem jak lipy szelest…/ Na imię mi było Krzysztof” w „ Rodzicom”, „ Tak się dorasta do trumny/ Jakeśmy w czasie dorośli”.
Krzysztof Kamil Baczyński to poeta, który należał do pokolenia straconego, które niczym nie zawiniło jednakże cierpi niesprawiedliwość tego świata. Wiersze poety opisują tragedie tych czasów, chcą odnaleźć odpowiedzi na najtrudniejszy pytania. Są pogodzeniem się rzeczywistością.