Istota światopoglądu romantycznego - "Król Olch" i "Romantyczność".

Na podstawie "Króla Olch" J. W. Goethego i "Romantyczności" A. Mickiewicza omów istotę światopoglądu romantycznego.

Romantyzm, to epoka której głównymi założeniami było: opowiedzenie się po stronie wiary, odrzuce-nie chłodnego racjonalizmu oświecenia, protest przeciwko panującym stosunkom społecznym, krzywdom i nie-sprawiedliwościom, występowanie postaci fantastycznych, nowatorstwo językowe, czerpanie z mowy potocznej i ludowej, uznanie ludowych norm moralnych oraz wybór nowego gatunku literackiego. Właśnie te założenia światopoglądowe przedstawiali w swych utworach Adam Mickiewicz i J.W. Goethe.

Te oto założenia znaleść można w dwóch znanych utworach „Romantyczność” oraz „Król Olszyn” w których autorzy prezentują irracjonalny stosunek do świata. Bohater pokazany w pierwszym utworze prezentuje jedną z podstawowych cech wszystkich późniejszych postaci: nieszczęśliwą miłość, tu związaną z Karusią, która tak bardzo kochała swego wybrańca, że w dwa lata po jego śmierci nadal zachowała głębokie uczucie i stara się z nim skontaktować duchowo (widzi go na jawie, dlatego uznano ją za obłąkaną, nie reaguje na wezwania ludzi). Natomiast w drugim utworze przedstawiono przeżycia chorego chłopca, który podczas podróży widzi króla Olszyn.

W obydwóch scenkach występują dwie ważne postacie. W pierwszej jest nią starzec, przedstawiciel oświecenia, który opowieści Karusi uznaje za bujdy i wierzy tylko w siłę swego "szkiełka i oka"; oraz poetę - podmiot liryczny, który wyobrażenia Karusi uważa za coś normalnego i oczywistego, solidaryzuje się z nią w jej cierpieniu; uważa on, że uczucia silniej do niego przemawiają i mają na niego większy wpływ; krytykuje starca i jego "martwe prawdy" i stwierdza, że nigdy nie pozna on prawd żywych radzi mu i innym "Miej serce, patrzaj w serce". Natomiast w „Królu Olszyn tymi postaciami są ojciec, przedstawiciel racjonalizmu, który nie widzi króla Olszyn, bagatelizując go, a urojenia dziecka tłumaczy zjawiskami przyrody oraz syna, jego przeżycia przeja-wiające postawy romantyczne, u których źródeł leżą uczucia i intuicja. Karusia jak i dziecko wykazuje jeszcze inną cechę bohatera romantycznego: odwrócenie się od świata i bunt przeciwko niemu: "Nie lubię świata, Źle mnie w złych ludzi tłumie"; targają nimi sprzeczne uczucia, boją się zjaw, ale chcą aby pozostały.

Porównawszy oba utwory dochodzimy do wniosku, że istotą światopoglądu romantycznego był bunt przeciwko racjonalizmowi, docenienie wartości uczuć i intuicji, mieszanie rodzajów literackich, tworzenie no-wych gatunków, zainteresowanie ludem, jego losem, kulturą, wierzeniami , tzw. twórczością ludową, a także łą-czeniem realizmu z fantazją i wyobraźnią.