Czy bogactwo daje szczęście

Recepta na szczęście to bardzo indywidualna sprawa każdego człowieka. Najczęściej przyjmuje się, że jest to uczucie zadowolenia z życia, spełnienie marzeń, realizacja planów życiowych itp. Niektórzy szczęście utożsamiają przede wszystkim z zapewnieniem sobie
i swoim najbliższym poczucia bezpieczeństwa materialnego. Są jednak i tacy, dla których samo pytanie o tajemnicę szczęścia jest w zasadzie niedorzeczne i nie na miejscu. Oni nie widzą szczęścia poza mamoną. W ich życiu obowiązuje tylko jedna dewiza: szybko
i dużo zarobić, a potem brać z życia ile się da, bo żyje się tylko raz.

W komedii Moliera p.t.: „Skąpiec” główną rolę odgrywa Harpagon – lichwiarz, dla którego pieniądze stanowią jedyny sens życia. Jest on niewątpliwie człowiekiem bardzo zamożnym, którego stać na odpowiednie wykształcenie i zabezpieczenie przyszłości swoich dzieci. Nieujarzmiona żądzą pieniądza powoduje jednak, że nie jest dla niego ważne szczęście potomków, ale tylko i wyłącznie samo gromadzenie bogactwa. Patrząc na tytułowego bohatera nie można stwierdzić, aby był on osobą szczęśliwą. Z jednej strony delektuje się co prawda chwilowym uczuciem zadowolenia z powodu nagromadzenia dużej kwoty pieniędzy, z drugiej jednak strony - stan chwilowej euforii szybko mija, a w jego miejsce pojawia się uczucie niedosytu, że trzeba dalej gromadzić coraz więcej i więcej ... Harpagon nie potrafi
z radością dzielić się z innymi. Cel, który przed sobą postawił powoduje, że jest on człowiekiem bardzo nieszczęśliwym, bo nie dającym sobie samemu szansy na spełnienie się w życiu.

Może to naiwne, idealistyczne, i niedzisiejsze, ale moim zdaniem prawdziwego szczęścia może doświadczyć tylko ten, który ukierunkuje swoje życie na drugiego człowieka, na to, aby, jak mówił św. Albert Chmielowski „być jak chleb, z którego każdy kromkę chleba dla siebie może ukroić”.