Romek i Julka - dialog między Romeo i Julią w dzisiejszych czasach.

Romek i Julka znają się ze szkoły i są dobrymi przyjaciółmi. W tej chwili rozmawiają przez telefony komórkowe.

Romek: Cześć Julka, co robisz?
Julka: Ach, oglądam „Esmeraldę”.
Romek: Wyjdziemy gdzieś?
Julka: Jak się wzruszę, to się nigdzie nie ruszę.
Romek: Ile czasu będzie jeszcze trwała ta telenowela?
Julka: Powinna się skończyć za jakieś 15 minut.
Romek: Akurat wtedy powinienem być już w domu. Może pogadamy na
IRC’u?
Julka: O! Doskonały pomysł.
Romek: Tylko pamiętaj, włącz kamerę, bo już nie mogę się doczekać, kiedy Cię
zobaczę.
Julka: (śmiech) W porządku.
Romek: Oho! Widzę, że muszę już kończyć, bo bateria zaczyna mi siadać.
Julka: To do zobaczenia. Pa!
Romek: Pa, pa!

30 minut później; Julka i Romek siedzą przed monitorami swoich komputerów, rozmawiają na kanale IRC.

Romek: Hej Julka! :-)
Julka: Hi! :-)
Romek: Ciemno coś u ciebie czy jak? Czy mogłabyś włączyć kamerę?
Julka: Sorry, zapomniałam.

Julka włącza kamerę i po chwili Romek widzi już obraz.

Romek: Od razu lepiej, nareszcie Cię widzę! :-) Chciałbym Ci coś bardzo
ważnego wyznać.
Julka: Nie krępuj się. Tylko nie mów czegoś takiego, za co cię op wywali.
Romek: Nie wiem, czy się nie wygłupię.
Julka: Wal prosto z mostu.
Romek: Julcia, znamy się już prawie rok, czy nie zechciałabyś zostać moją
dziewczyną?
Julka: Wiesz, ja też już o tym długo myślałam. Czekałam tylko na twój ruch.
Romek: Niczym szachista co? :-))
Julka: Zręcznie to ująłeś. Powiem Ci krótko: Zgadzam się.
Romek: To świetnie. Może jeszcze dziś się spotkamy?
Julka: Nie inaczej.
Romek: W takim razie zapraszam Cię do teatru na „Romeo i Julię”- to przecież nasi imiennicy!
Julka: Wspaniale!
Romek: To do zobaczenia! CUL! :-*
Julka: BYE! :-*
Wieczorem po spektaklu, jeszcze w ”foyer”

Julka: Jak Ci się podobało? To było coś przepięknego. Takie romantyczne!
Romek: To prawda.

Romek nic więcej nie mówi pogrążony w swoich myślach aż do czasu wyjścia z teatru.

Romek: Wiesz co? Tak naprawdę, to ja już od początku myślałem, że się zgodzisz na to, aby zostać moją dziewczyną.
Julka: Skąd?
Romek: Bo kiedy pierwszy raz Cię zobaczyłem i na Ciebie spojrzałem, to się do mnie uśmiechnęłaś!