Czy zgadzasz się ze stwierdzeniem, że: Godność człowieka naprawdę leży w jego myśli i w jego uczuciu?

Zaczynając pisać rozprawkę na ten temat, należałoby wyjaśnić znaczenie słowa godność, które będziemy brać pod uwagę. Według Słownika Języka Polskiego PWN jego definicja brzmi następująco: «poczucie, świadomość własnej wartości, szacunek dla samego siebie; honor, duma». Biorąc pod uwagę wyjaśnienie tego terminu, będę chciała udowodnić poprawność tezy, że : „Godność człowieka naprawdę leży w jego myśli i w jego uczuciu”.
Pierwszym moim przykładem będzie postać Janusza Korczaka. Z jego losami możemy zapoznać się czytając jego pamiętnik. Wręcz niewiarygodny jest stosunek Henryka Goldszmita (bo tak właściwie się nazywał) wobec strażników obozu koncentracyjnego, w którym przebywał. Nie daje się on poddać zwykłym ludzkim emocjom, które towarzyszą większości z nas w ciężkich chwilach. Nie wyklina swoich oprawców, nie próbuje uciekać ani „sprzedać się” wrogowi. Wybacza i usprawiedliwia swoich nieprzyjaciół. Podchodzi do nich przyjaźnie. Świadczy o tym chociażby ten fragment pamiętnika: „...Co by zrobił, gdybym mu kiwnął głową? Przyjaźnie ręką pozdrowił? Może on nie wie nawet, że jest tak, jak jest? Mógł przyjechać wczoraj dopiero z daleka...”. Oprócz tego, w obliczu własnej tragedii, potrafi przejmować się innymi. Troszczy się nadal o swoich podopiecznych, chce wiedzieć co się z nimi dzieje. Wskazuje na to choćby ten oto urywek z jego wspomnień: „... zapytałem, czy mógłby «coś» w sprawie Esterki. –Rozumie się, że nie. Powiedziałem śpiesznie: -Dziękuję za dobre słowo...”. Postawa Korczaka jest pełna dumy i honorowa, co potwierdza tezę zawartą we wstępie.
Kolejnym argumentem, jest postawa Poli z opowiadanie Hanny Krall „Pola”. Tytułowa bohaterka ukrywa w swoim spichlerzu Żydów. Jednej Żydówce pomaga nawet załatwić aryjskie papiery i ucieczkę. Robi to wszystko bezinteresownie, z własnej nieprzymuszonej woli. Do końca zachowuje swoją godność, przez co ginie. Niektórzy mogą twierdzić, że jednak życie to za wysoka cena. Jednak opisując osobę Poli, trzeba zwrócić także uwagę na postać jej ojca. Dostał on propozycję, że może zginąć za córkę, ale jego egoizm i strach nie pozwoliły mu jej przyjąć. Nie długo jednak potem umarł on z powodu wyrzutów sumienia. Przykłady te ukazują, że nawet śmierć nie jest w stanie odebrać godności, jedynie można z niej samemu zrezygnować.
Argumentując poprawność stwierdzenia, że: „Godność człowieka naprawdę leży w jego myśli i w jego uczuciu” nie można zapomnieć o autorze tych słów- Tadeuszu Borowskim. Nikt lepiej od niego nie mógł odczuć prawdy płynącej z tego przesłania. On, więzień obozu koncentracyjnego, świadek a przede wszystkim uczestnik tych wszystkich podłości i okrucieństw, bez przeszkód mógł obserwować reakcje współwięźniów. Z listów do Marii możemy zauważyć, że ludzi, a głównie Borowskiego utrzymywała przy życiu miłość. W imię tej miłości nie poddawał się i zachował swoją dumę i honor, a żaden człowiek nie mógł go złamać.
Reasumując, zupełnie zgadzam się z tym, że godność człowieka leży w jego myśli i uczuciu. W końcu zależy ona od tego co czujemy, a nikt nie może nakazać nam zmienić swoich myśli.