„Nie porzucaj nadzieje, jakoć się kolwiek dzieje” – słowa J. Kochanowskiego

Kochanowski poświęca swe utwory głównie postawie życiowej filozofii przez siebie wypracowanej, łączącej elementy filozofii antycznej i jemu współczesnych. Utwory literackie Kochanowskiego są odbiciem wewnętrznych przeżyć autora, są jego wyobrażeniem na świat.

"...Nie porzucaj nadzieje, jakoć się kolwiek dzieje..." – jest to stoicka zasada. Pamiętając o zmianach, powinniśmy z jednakowym umiarem znosić i przeżywać chwile radości, szczęścia, jak i smutku czy cierpienia, zachowując równowagę ducha. Człowiek powinien wobec przewrotnych pomysłów Fortuny zachować spokój i właściwy, rozsądny dystans. Trzeba umieć "szczęście i nieszczęście znosić", nie popadać w euforię, gdy los okazuje się nazbyt szczodry, nie rozpaczać, gdy doświadcza okrutnie. Pogoda ducha, równowaga wewnętrzna, godność to jedyne postawy, jakie można przyjąć wobec zmiennej i szyderczej Fortuny.

W książce Antonie' a de Saint – Exupery' ego Pt. „Mały Książę” główny bohater nie tracił nadziei poszukując przyjaciela. Wiele na świecie zwiedził i różnych ludzi napotkał, ale kiedy opuszczał planetę był zawiedziony, że nie znalazł na niej nikogo kto mógłby być jego przyjacielem. Poszukiwał bez względu na okoliczności jakie mu się przytrafiały. Małe dzieci często zadają pytania. Takim dzieckiem był również Mały Książę, który nigdy nie rezygnował z raz zadanego pytania.

W następnym przykładzie odniosę się do lektury szkolnej Pt. „Syzyfowe prace”. Można powiedzieć, że rusyfikatorzy również nie tracili wiary, że uda im się zrusyfikować polską młodzież. Faktem jest to, że nie udało im się. Rusyfikatorzy próbowali niszczyć Polakom marzenia o wolnej ojczyźnie. Odbierali nadzieję, zmuszając polską młodzież do pobierania nauk w szkołach, w których językiem wykładowym jest rosyjski, a wykładowcami Rosjanie fałszujący z premedytacją polską historię. Polacy jednak nigdy nie tracili wiary.

Lektura szkolna Pt. „Latarnik” Henryka Sienkiewicza wiele nam może „opowiedzieć” o tęsknocie do Ojczyzny. Główny bohater – mężczyzna, który za granicą dostaje pracę Latarnika. Przez czterdzieści lat wykonuje swoje obowiązki poprawnie aż do momentu nadejścia przesyłki na wysepkę. Otwiera paczkę i widzi książkę zatytułowaną „Pan Tadeusz”. Zatopiony w lekturze przypomina sobie i uświadamia, skąd pochodzi i kim naprawdę jest. Tej nocy nie zapala latarni i na mieliźnie rozbija się łódź, a starzec traci pracę. Ten człowiek nigdy nie tracił nadziei, że będzie jeszcze kiedyś miał coś wspólnego ze swoją Ojczyzną.

Słowa J. Kochanowskiego zostały potwierdzone w utworze literackim „Nie porzucaj nadzieje”, w książce Antonie' a de Saint – Exupery' ego Pt. „Mały Książę”, oraz lekturach szkolnych : „Syzyfowe Prace” Stefana Żeromskiego, a także „Latarnik” Henryka Sienkiewicza. Motto życiowe wielu ludzi mówi o nie porzucaniu nadziei. Ja również uważam, że nie powinniśmy tracić wiary w żadnych sytuacjach.