Ze wszystkich rzeczy wiecznych miłość trwa najkrócej... ale czym jest tak naprawdę miłość?

Jak podaje encyklopedia „miłość to uczucie skierowane do wybranej osoby wyrażające się w pragnieniu dla niej dobra, szczęścia i zachowania jej istnienia”. Jest obecnym w życiu każdego człowieka pojęciem, pojawiającym się bez względu na okoliczności, wiek, miejsce czy czas. Każdy spotyka się z tym uczuciem pod różnymi postaciami - mamy do czynienia z miłością rodzicielską, braterską czy siostrzaną, czy tez i taką, która łączy dwoje niegdyś obcych sobie ludzi. Dzisiaj doceniana jest jeszcze bardziej, gdyż obecnie na świecie ludzie częściej czują do siebie nienawiść, aniżeli coś pozytywnego... Wydaje się być trudna do zdobycia i taka naprawdę szczęśliwa i spełniona nie każdemu się przytrafia. To właśnie na nią czeka każdy z nas. Daje ona najwspanialszy okres życia, w którym rzeczy nieosiągalne stają się realne do zdobycia, a na drugiego człowieka patrzymy z trochę innej perspektywy. Świat wydaje się być bardziej przyjaznym niż był do tej pory. A u boku tej jedynej i dla niej jesteśmy w stanie zrobić wszystko.

Miłość jako motyw literacki czy też "zwyczajne" uczucie w życiu jest tematem "rzeką". Pojawia się u takich twórców jak Szekspir, Wolter, Mickiewicz, w dziełach o wysokich walorach, w dziełach uznanych. Ale także w sentymentalnych romansidłach wywołujących łzy u mało wybrednych czytelników serii książek typu Harlequin. W życiu codziennym nie trudno o przykłady związane z tym uczuciem, gdyż praktycznie każdy doświadczył miłości. Z tym, że jedni przeżywają miłość spełnioną, a inni muszą dusić w sobie swoje uczucia.

Nie każdy jednak rozumie prawdziwe znaczenie słowa "miłość". W dzisiejszych czasach jest ono używane dość nagminnie przez młodych ludzi, którzy rzeczywiście o prawdziwej miłości wiedzą niewiele. Mówią, że są zakochani, że to najlepszy okres w ich życiu, ale który nastolatek ma w tych sprawach doświadczenie, ażeby powiedzieć w ten sposób? Jak widać, mówimy o sprawach o których tak naprawdę nie mamy pojęcia, być może dlatego, że "Prawdziwa miłość jest jak duch: każdy o niej mówi, ale niewiele spotkało się z nią twarzą w twarz" (Alfred de Musset). Rzeczywiście niewiele osób przeżyło coś takiego. Bo miłości nie da się zaplanować. Przychodzi sama niespodziewanie, znienacka. Ksiądz Jan Twardowski uważa, iż "Doskonała recepta na miłość nie istnieje. Podobnie jak nie ma też recepty na szczęście. Miłość nie jest tylko uczuciem, jak to się niektórym wydaje. Miłość to ciężka praca. Trzeba umieć się dostosować. Trzeba umieć rezygnować. Miłość jest trudna, ale też piękna. Dlatego warta i pracy, i trudów."

Carpio de Vega powiedział, że: „Nic piękniejszego ponad życie, w życiu - nic ponad czar miłości.” Miłość z całą pewnością, jest najpiękniejszym, najwspanialszym, najcudowniejszym, dodającym odwagi i skrzydeł uczuciem, jakiego można kiedykolwiek doświadczyć w swoim życiu. Zaglądając do swojego wnętrza w głąb serca powinniśmy doszukać się pewnej prawdy , która ukazuje istotę i wagę tego uczucia. Słowami, które warto zapamiętać, są wypowiedziane przez Dietricha Bonhoeffer'a: "Nic naprawdę nie jest warte życia oprócz miłości" To ona przewraca nasz świat „do góry nogami”. Sprawia, że odczuwamy motylki w żołądku. W tę drugą osobę jesteśmy zapatrzeni jak w obraz i nie widzimy jej wad. Jest ona dla nas niemalże ideałem.

Ile na świecie zakochanych par, tyle też różnych przypadków narodzenia się tego uczucia. Jedni poznali się w restauracji, inni na przystanku, jeszcze inni wychowali się na jednym podwórku. W sposób niezwykle oryginalny zakochała się bohaterka mojej ulubionej książki Janusza Wiśniewskiego pt. „Samotność w sieci”. Ta kobieta swą miłość poznała przez internet. Zakochała się w mężczyźnie, z którym rozmawiała na czacie. To była jej spełniona miłość, jak mówiła: „To on dał mi ten optymizm. Nigdy nie mówił o smutku, a wiedziałam, że przeżył smutek ostateczny. Zarażał optymizmem. U niego deszcz był tylko krótką fazą przed nadejściem słońca. Każdy, kto mieszka w Dublinie wie, że takie myślenie to przykład totalnego optymizmu. To przy nim zauważyłam, że można nosić rzeczy, które nie muszą być czarne. To przy nim uwierzyłam, że mój ojciec kocha moją matkę, tylko nie umie tego okazać. W to nie wierzyła nigdy nawet moja matka. Jej psychoterapeutka także nie. Dał mi na przykład tę dziecinną ciekawość świata[...]" Tak też widzimy, że miłość przychodzi do nas niespodziewanie. Zaskakuje nas. Miłość to wielka potęga. Przenosi góry, ożywia nieżyjące, umożliwia niemożliwe, a co czarne może być nagle białe. Zakochani zamykają się w swoim wspaniałym świecie, który pozostaje wielką zagadką dla patrzących z boku. Każdy postrzega miłość w nieco odmienny sposób. Ja myślę, iż jest ona otwarciem na drugiego człowieka, jest szczęściem, spojrzeniem duszy. To cud i morze emocji. Czasami nie zdajemy sobie sprawy z jej wielkości. Bo jak powiedział Philip Bosmans "Miłość jest lekarstwem, co sprawia cuda codzienne". Myślę, że ujął to idealnie, bo kiedy posiadamy tą drugą połówkę to nic nie jest już takie straszne, jakie byłoby w samotności. Ze wsparciem tej drugiej osoby przetrwamy najgorsze chwile, bo wiemy, że jest ktoś, kto nam pomoże, pocieszy i przytuli, że jest ktoś, kto nas po prostu kocha.

Miłość jest największym szczęściem i najwyższym obowiązkiem, bez niej nie ma życia. To uczucie najpiękniejsze i najtrudniejsze, bardzo głębokie. Daje wielką radość. Jest chwilą zapomnienia. Rodzi się tak nagle. Miłość jest szalona, piękna i pełna niespodzianek. Doskonała i absolutna nie podlega ani prawu, ani rozumowi, idealizuje i wznosi na wyżyny.