Sztuka Gotycka

W I połowie XII w gdy w architekturze romańskiej została przebudowana część kościoła benedyktynów Saint-Denis we Francji. Saint-Denis powstało w ten sposób Właściwe Dzieło architektury gotyckiej. Budownictwo w stylu gotyckim rozpowszechniło się w II połowie XII i XIII w.; stopniowo wyparło ono romanizm. Gotyk rozwijał się do początku XVI stulecia przybierając różnorakie formy. Budowle gotyckie miały kilka zasadniczych cech dzieki którym można bez trudu rozpoznać. Jej sklepienie oparte zostało na krzyżujących się pod kątem żebrach w wbudowanych z masywnych kamieni. Powstałe w ten sposób sklepienie nazywany krzyzowo-żebrowym. Aby ściany wytrzymały napór żeber sklepiennych wzmocniono je w miejscach nacisku. Budowano w tym celu odpowiednie przypory a także Łuki oporowe czyli przęsła przenoszące na tą przyporę siłe naporu żeber. Sklepienia a także otworom okiennym i wejściowym nadano kształt ostrego łuku. Ramiona tego łuku wspierają się o siebie- co w dużym stopniu zmniejsza ich parcie na mur. Wymienione cechy budowli gotyckiej pozwalały na wznoszenie jej na znaczą wysokość. Wysokość konstrukcji gotyckiej można było zmniejszyć grubość ścian w miejscach w których nie były one wzmocnione przyporami. Dlatego też budowlach gotyckich zaczęto stosować wielkie otwory wypełnione witrażami. Na witrażach wyobrażano sceny ze starego i nowego Testamentu. Witraże pełniły bardzo ważną role budowli gotyckiej. Kościół gotycki miał wskazywać na to,że świat zostal stworzony przez Boga.