Kalendarium Adama Mickiewicza oraz jego twórczość

Ostatnia aktualizacja: 2022-05-29 Autor: szplotka

poleca 85% 1566 głosów

Filmy

DATA	WYDARZENIA Z ŻYCIA	TWÓRCZOŚĆ LIT.
24 grudnia 1798r.	w Zaosiu na dawnych ziemiach litewskich przyszedł na świat Adam Mickiewicz. Wychowywał się w pobliskim Nowogródku, gdzie ojciec jego, Mikołaj, zdeklasowany szlachcic herbu Poraj, pracował jako obrońca sądowy. Na własne więc siły i umiejętności – nie zaś na szlacheckie pochodzenie, czy też dziedziczne majątki – mógł liczyć również Adam
1819r.	Adam Mickiewicz ukończył studia filologiczno – historyczne w Wilnie. W czasie tych studiów wpływ na kształtowanie się jego osobowości poziomu wiedzy i poetyckiego talentu wywarli zwłaszcza tacy profesorowie, jak filolog klasyczny Ernest Groddeck, historyk i teoretyk literatury Leon Borowski.
1820-1823r.	Adam Mickiewicz utrzymywał się ze stypendium, które po ukończeniu studiów musiał odpracować jako nauczyciel szkoły powiatowej w Kownie
1817r	poeta wraz z najbliższymi przyjaciółmi założył tajne Towarzystwo Filomatów (Miłośników Nauki), a następnie Towarzystwo Filaretów(Miłośników Cnoty). Stowarzyszenia te, prowadząc zróżnicowane formy pracy samokształceniowej, miały na celu przygotowanie młodzieży do działalności w różnych dziedzinach życia narodu pozbawionego własnej państwowości. Pierwszym znaczącym doświadczeniem stał się więc dla Mickiewicza udział w młodzieżowym „związku bratnim”, w którym zdobywał umiejętność kierowania tajną organizacją, pisania dokumentów programowych oraz posługiwania się literaturą
1820r	uczył historii, literatury i prawa w szkole powiatowej w Kownie. Pierwsze utwory A. Mickiewicza z czasów studenckich stanowiły kontynuację artystycznych i myślowych założeń oświecenia	„Pieśń filaretów”, „Oda do młodości”.
1821r.	drugim doświadczeniem młodzieńczym poety była nieszczęśliwa miłość do Maryli Wereszczakówny z Tuchanowicz. Na drodze do szczęścia stanęły dzielące młodych różnice społeczne i majątkowe oraz fakt poślubienia Maryli przez hrabiego Wawrzyńca Puttkamera. Uosobieniem ideału miłości była więc Maryla tylko w twórczości poety.
1822r	w folklorze Adam Mickiewicz dostrzegał wyraz narodowej tradycji oraz źródło inspiracji do tworzenia nowego typu poezji	Ballady i romanse oraz tom „Poezji”
1823r	Po wykryciu organizacji filomackich władze carskie osadziły poetę w zamienionym na więzienie klasztorze bazylianów w Wilnie. Do dziś zachowała się cela, w której siedział, nazwana celą Konrada.	druga i czwarta część „Dziadów” oraz „Grażyna”
1824r	po procesie skazano poetę na osiedlenie się w głębi Rosji. Z Wilna wyjechał najpierw do Petersburga, a następnie do Odessy i Moskwy. Tu zaprzyjaźnił się z literatami – spiskowcami. Był wśród nich także Aleksander Puszkin.
1825r.	w Petersburgu nawiązał kontakty z dekabrystami, pobyt w Odessie i na Krymie	zaowocował poetyckimi zbiorami „Sonety odeskie”, „Sonety krymskie”
1829r	poecie udało się opuścić Rosję i rozpocząć prawie dwuletnią wędrówkę po Europie. Z Petersburga trasa prowadziła przez Hamburg, Berlin(tu słuchał wykładów Hegla), Drezno, Pragę(spotkanie z czeskim poetą Vaclavem Hanką), Karlove Vary(spotkanie z Antonim Odyńcem, towarzyszem dalszej podróży), Weimar, Bonn, Szwajcarię, przełęcz Splugen – do Wenecji, Florencji, Rzymu(miłość do hrabianki Ankwiczówny), Neapolu, na Sycylię, do Genewy i z powrotem do Rzymu.	„Konrad Wallenrod” oraz cykol tzw. „Liryk lozańskich”
1831r	Mickiewicz zdecydował się wracać do ojczyzny z zamiarem przyłączenia się do powstania. Po bezowocnych, okrytych tajemnicą oczekiwaniach przybył do Paryża, a stąd pod przybranym nazwiskiem (Adam Muhl) zastał skierowany przez Legację Polską (przedstawicielstwo rządu powstańczego) do Warszawy. W sierpniu dotarł do Wielkopolski. Wobec jednak wyraźnych oznak zbliżającej się klęski z zamiaru przedostania się do Królestwa zrezygnował.
31 lipca 1832r	poeta przybył z Drezna do Paryża, gdzie z niewielkimi przerwani spędził resztę tułaczego życia. Wkrótce po przyjeździe nawiązał bliski stosunki z francuskim środowiskiem artystycznymi intelektualnym. Odnowił znajomość z poznanym jeszcze w Wilnie Słowackim. Włączył się także aktywnie w życie emigracji, chcąc przygotować ją do powrotu do kraju. Przewidując rychły wybuch ogólnoeuropejskiej rewolucji, sądził, podobnie jak cała emigracja, że pobyt na obczyźnie nie potrwa długo.	powstaje Dziadów cz. III, a także fragmenty przekładu „Giaura” Byrona
1833r.	Mickiewicz zmęczony emigracyjnym życiem oraz rozczarowany wobec monarchistycznej Europy, poddawany wraz z cała emigracja różnym zakazom i szykanom, wskrzeszał wartość narodowej historii; prowadził wykłady z literatury łacińskiej na uniwersytecie w Lozannie	Epopeja „Pan Tadeusz”
1834r	poeta ożenił się z córką słynnej ówczesnej polskiej pianistki Marii Szymanowskiej – Celiną, która urodziła mu sześcioro dzieci. Trudna sytuacja materialna zmusiła Mickiewicza do napisania po francusku dwóch dramatów, przeznaczonych dla francuskiego teatru, których jednakże nie udało się wystawić	Próby wystawienia dramatów w języku francuskim : „Konfederatów barskich” i „Jakuba Jasińskiego”
1839r.	prowadził wykłady z literatury łacińskiej na uniwersytecie w Lozannie	cykl „Liryków lozańskich”:
1840r	Adam Mickiewicz objął nowo utworzona katedrę literatur słowiańskich w College De France w Paryżu. Jako profesor slawista pracował tam cztery lata. Wspólnie z francuskimi historykami – Julesem Micheletem i Edgarem Quinetem – reprezentował grono demokratycznej i postępowej profesury. Jego wykłady cieszyły się ogromną popularnością.
1841r	poeta spotkał się z Towiańskim, który przybył do Paryża z Litwy. Wkrótce też Mickiewicz stał się wyznawcą jego tajemnej, mistycznej nauki, zapowiadającej rychłą odnowę Europy, a przed emigrantami otwierającej perspektywę powrotu do kraju. Nauki i proroctwa Towiańskiego, który miał ponadto dobroczynny wpływ na psychicznie chora żonę Adama, wychodziły więc naprzeciw najgorętszym pragnieniom emigracji i w wielu punktach zgodne były z oczekiwaniami poety.
1855r	po śmierci żony Mickiewicz zostawił nieletnie dzieci w Paryżu i wyjechał do Konstantynopola, by swoim autorytetem wesprzeć akcję formowania tam oddziałów tzw. Kozaków otomańskich, którzy mieli wziąć udział w walce z Rosją
26 listopada 1855r	Adam Mickiewicz rozgoryczony politycznymi tarciami, zmęczony psychicznie i fizycznie uległ niespodziewanie atakowi cholery. Jego śmierć wywołała ogromną konsternację i żałobę wśród Polaków oraz innych narodów słowiańskich, dostrzegających w nim swego duchowego przywódcę.