Wymowa ideowa "Makbeta". Cechy dramatu Szekspira.

1. "Makbet" jako studium ludzkiego charakteru.

a) Człowiek ma zarówno dobre jak i złe cechy, od niego przede wszystkim zależy, które z nich będą dominować.

b) Człowiek podlega wpływowi otoczenia. Jedną z cech natury ludzkiej jest ambicja, pełniąca na ogół pozytywną rolę, pobudza ona bowiem do aktywności, działania. Jeśli jest nadmiernie rozwinięta i przybiera chorobliwy charakter, wówczas powoduje różnorakie zło. Tak było z Makbetem i jego żoną. Chorobliwa żądza władzy stała się przyczyną ich zguby.

2. Tragedię Szekspira można także odczytać jako rozważania o państwie i władzy. Takie problemy często podejmował renesans.

a) Od władcy zależy stan państwa i samopoczucie obywateli. Władca szlachetny, mądry, sprawiedliwy zapewnia swoim podwładnym bezpieczeństwo i dostatek, a swemu państwu siłę. Takiego monarchę chcieli widzieć na tronie ludzie Renesansu. Makbet jest jego zaprzeczeniem. Jako władca niesprawiedliwy, bezwzględny, podejrzliwy, absolutny sprawia, że państwo podupada, a ludność nienawidzi swego króla.

Cechy dramatu Szekspira: - odejście od trzech klasycznych jedności: miejsca, czasu i akcji, - sceny zbiorowe, w których jednocześnie prowadzi dialogi wiele osób, - mieszanie scen realnych z fantastycznymi, - wnikliwsza analiza charakterów ludzkich niż we wcześniejszych dramatach, wyraźne dominowanie jej nad wydarzeniami zewnętrznymi, - dynamiczny charakter bohaterów, - nieprzestrzeganie czystego gatunków dramatu (trag. i kom.), mieszanie ich głównych cech.