Koralowce

Koralowce mają tylko postać polipa, o dość skompliklowanej budowie. Od stułbipoławów różnią się występowaniem różnych pionowych przegród w jamie chłonąco - trawiącej i wpukleniem ektodermy do jamy gębowej; ektoderma wyściela gardziel. (Przegrody jamy chłonąco - trawiącej zwiększają znacznie powierzchnię trawienną, co znacznie umożliwia zwierzęciu trawienie ofiar tak dużych, jak kraby lub ryby ). Na krawędziach przegród powstają gonady. Polipy koralowców rozmnażają się też przez pączkowznie. Żyją pojedynczo lub tworzą kolonie. W koloniach poszczególne polipy łączą się zawsze między sobą kanałami jamy gastralnej, a wewnątrz kolonii wytwarzają wapienny szkielet.

Koral szlachetny żyje w Morzu Śrudziemnym na głębokości 30-150 m, gdzie tworzy krzaczaste kolonie wysokości kilkudziesięciu centymetrów. Wspólne ciało kolonii jest intensywnie czerwone i pięknie kontrastuje z rozsianymi po powierzchni białymi polipami. Okrywa ono twardy wapienny szkielet "koloru koralowego", który jest od tysiącleci poławiany i poszukiwany do wyrobu ozdób. Obok pięknej barwy cechą korali szlachetnych jest ich twardość i trwałość. Pochodzi ona stąd, że obok soli wapnia zawierają - podobnie jak kość kręgowców - dużo substancji organicznej.

Ukwiały stanowią odrębny rząd koralowców. Są to duże pojedyncze polipy, długości kilku, kilkunastu, a nawet kilkudziesięciu centymetrów, zamieszkujące licznie wszystkie morza o pełnym zasoleniu (ok. 35 promili). Szkieletu nie wytwarzają. Dużą, mięsistą podeszwą silnie przywierają do podłoża, najczęściej do skał. Chwytają stosunkowo duże zwierzęta, jak wieloszczety, kraby i ryby.

Korale rafotwórcze, czyli madreporowe, to duży rząd koralowców, obejmujący kilkaset gatunków. Ogromna ich większość żyje w morzach gorących. kolonie tych korali mogą być krzaczaste, mogą mieć kształt liści, kształt grzybów albo bochenków chleba i wielkości od kilkunastu centymetrów do blisko dwóch metrów.

Pojedyncze polipy natomiast nie przekraczają kilku milimetrów, żywią się drobnym planktonem i martwymi zawiesinami organicznymi, chociaż niektóre łowią nawet narybek. Znaczną część wyżywienia otrzymują od symbiotycznych bruzdnic, żyjących wewnątrz korala.
Rafy koralowe, podobnie jak krzewy na lądzie, dają schronienie różnym zwierzętom. Tworzą najbogatsze środowisko morskie, rojące się od bajecznie kolorowych ryb, ślimaków, krabów, wieloszczetów, wypławków, rozgwiazd, jeżowców, strzykw i niemal wszystkiego, co tylko żyje w morzu. Na pokruszonych szkieletach obumarłych korali wyrastają wciąż nowe, więc z czasem tworzą się pokłady skał wapiennych, grubości setek metrów, przy czym głębsze warstwy pochodzą z odległych epok geologicznych. Istnieją tysiące wysp zbudowanych przez korale. Mają one często charakterystyczny kształt pierścienia, zwanego atolem, obejmującego płytki wewnętrzny basen - lagunę. Pochodzi to stąd, że korale wymagają ruchu wody i rosną intensywnie na zewnętrznych częściach rafy, gdy wewnętrzne, obumarłe jej części ulegają wietrzeniu i rozmywaniu.