Zasolenie.

1) ogólna wagowa zawartość w wodzie rozpuszczonych soli mineralnych, wyrażona w procentach lub promilach. W wodach słodkich przeważają węglany (60% wszystkich rodzajów soli), a w wodzie morskiej - chlorki (88%). W wodach powierzchniowych wysokie zasolenie wody występuje zazwyczaj na obszarach suchych i gorących, gdzie wskutek małej dostawy wód opadowych i wysokiego parowania następuje gromadzenie się, a nawet wytrącanie soli (słone jezioro, solnisko). W przypadku wód podziemnych zasolenie wody zależy od skał podłoża, wieku wody itp., wysokie jego wartości są wykorzystywane w lecznictwie (solanka).
Zasolenie wody w morzach otwartych nie podlega zbyt dużym wahaniom, największe jest w strefie zwrotnikowej (36‰), wskutek wysokiego parowania, a najmniejsze w strefie okołobiegunowej (25‰), gdzie woda odsala się w procesach zamarzania i topnienia. W morzach zamkniętych występują duże wartości i wahania zasolenia wody, najbardziej zasolone jest Morze Czerwone (46‰). Morze Bałtyckie ma zasolenie wody od 6 do 30‰.
2) rodzaj groźnego zanieczyszczenia wody, polegający na nadmiernej koncentracji w wodzie łatwo rozpuszczalnych soli chlorków i siarczanów, dostarczanych tam w postaci zrzutów słonych wód kopalnianych, zrzutów ścieków z zakładów przemysłu chemicznego oraz wskutek niewłaściwego nawożenia mineralnego gleb. Wody takie nie mogą być użyte ani w przemyśle ani w rolnictwie, a ich oczyszczenie jest bardzo trudne i kosztowne.