Jak powinien żyć człowiek, aby osiągnąć szczęście? Sformułuj wnioski na podstawie interpretacji i analizy Porównawczej wierszy „O żywocie ludzkim” Jana Kochanowskiego i „Daru” Czesława Miłosza.

Jan Kochanowski i Czesław Miłosz to jedni z najwybitniejszych poetów. Choć tworzyli w odległych od siebie epokach, bo Kochanowski w renesansie, renesansie Miłosz w literaturze współczesnej to według tematu możemy przyrównać te dwa teksty.

Wiersz „o żywocie ludzkim” Jana Kochanowskiego możemy porównać do fraszki refleksyjno – filozoficznej. Ukazany są w niej chaos, ludzie siejący zamęt, bezsens ludzkich działań. Przez cały wiersz przetłacza się motyw Boga. Boga jako stwórcy wszechmocnego, jako tą najwyższą istotę jako jedną jedyną myśl. Pokazany jest los człowieka podobny do losu Boga. Kochanowski mówi o stwórcy jako o obserwatorze, zjawisku, które zachowuje dystans do wszystkich i wszystkiego. Sam zachowując swoją wyjątkowość i mądrość. To on ustanawia miarę rzeczy i tylko on daje prawdziwe szczęście. W wierszu „o żywocie ludzkim” autor stawia człowieka na równi z Bogiem. Mówi o tym, że miejsce człowieka jest obok Boga. Wszystkie wyżej wymienione punkty są charakterystyczne dla wiersza Kochanowskiego.

W tych wierszach możemy również odnaleźć wspólne charakterystyczne motywy jak elementy stoicyzu. Czyli o zachowaniu umiaru w szczęściu jak i w nieszczęściu ludzkim. Przez dystans do świata możemy odnaleźć szczęście, możemy bardziej cieszyć się z sukcesów i mniej przejmować porażką. Autorzy mówią o ty, aby odrzucić dobra materialne i żyć w skromności lak dawniej asceci. Przez takie czyny zyskamy spokój ducha i odzyskamy wiarę w siebie. W obu wierszach autorzy radzą ludziom, tylko te rady nie są podane wprost, trzeba się ich domyślać.

W wierszu Czesława Miłosza odnajdujemy odmienną konstrukcje. Tu nie ma rozmowy jest tylko monolog. Autor mówi sam do siebie i nie ma się do kogo odnieść. Występuje tu tylko jedna osoba, brak kontrastu, a cały świat podporządkowany jest tylko tej osobie. Przedstawiony jest obraz natury, co uplastycznia wypowiedź. Człowiek ma poczucie szczęścia i spokoju, nie powinien niczego i nikomu zazdrościć, powinien z pasją wykonywać swoje codzienne czynności, powinien akceptować świat wraz z ewentualnymi grzechami i błędami, nie powinien natomiast pamiętać o złej przeszłości. Gdy człowiek będzie tak żyć wyzbędzie się bólu fizycznego i psychicznego. Brak motywu Boga.

Podsumowując w wierszu Kochanowskiego powiedziane jest, że człowiek powinien żyć podobnie do Boga. Tylko w nim możemy znaleźć sens życia, tylko on jest mądrością. Szczęście można uzyskać przez dystans do świata. To motto występuje w obu dziełach. W wierszu Miłosza powiedziane jest, że człowiek powinien życz niemal w ascezie powinien wyzbyć się pokus i żyć zgodnie z sobą. Są to dwie jakże podobni i jakże różne drogi do szczęśliwego życia.