Armia macedońska w czasach Filipa II i Aleksandra Wielki ego

Armia macedońska w czasach Filipa II i Aleksandra Wielkiego.
Historycy wojskowości plasują armię macedońską na podobnym poziomie profesjonalizmu co rzymska. Tej armii obawiali się nawet rzymscy legioniści , bowiem jej twórcy wymienieni wyżej stworzyli z niej niezwykle groźną machinę wojenną zadającą wrogowi ogromne straty i przywykłą do walki z liczniejszym wrogiem .Filipowi II i jego synowi udało się połączyć typowo grecki zapał i patriotyzm z zawodowym podejściem do problemu wojny opartym o przesłanki naukowe.

a) formacje wojskowe – podobnie jak w innych państwach greckich podstawą armii macedońskiej była ciężkozbrojna piechota dzieląca się z kolei na pedzetajrów i hypaspistów. Obie grupy różniły się sposobem rekrutacji i pochodzeniem żołnierzy ,ale uzbrojenie i walki były podobne. Piechurzy byli wyposażeni w 4,5 – metrową włócznię –sarissę ,niewielką okrągłą tarczę i krótki miecz. W czasie walki ciężkozbrojni walczyli w tzw. pogłębionej falandze ( 16 szeregów ) zaś sarissy tworzyły „jeża” nieubłaganie spychającego wroga do tyłu.
Wieloletnie szkolenia sprawiały, że falanga macedońska była sprawna ,bardzo manewrowa i doskonale współpracująca z innymi formacjami. Obok ciężkozbrojnych istniały oddziały lekkozbrojnej piechoty tzw. psiloi i peltaści . Byli lekko uzbrojeni głównie w broń miota proce , luki i lekkie oszczepy do rzucania. Ich zadaniem było podtrzymywanie łączności ciężkozbrojnych z jazdą i osłona nacierającej falangi. Kawaleria macedońska była dumą tego kraju. Służyli w niej szlachetnie urodzeni arystokraci ( hetajrowie ) oraz zaciężni Tesaczycy .Zbrojni byli w 3-metrowe włócznie do walki z konia i krótkie miecze. Byli formacją ciężkozbrojną ,wyposażoną w łuskowate pancerze nagolenniki i ciężkie żelazne hełmy. Co ciekawe osobne oddziały macedońskie obsługiwały machiny wojenne i to nie w pracach oblężniczych a na polu walki. Wróg mógł się obawiać gradu kamieni i ciężkich strzał w czasie ataku , miotanych z balist i katapult Osobny korpus inżynieryjny dbał o to ,by twierdze
wroga były szybko zdobywane. Znakomita jak na tamte czasy logistyka ( czyli system zaopatrzenia , wywiad , poczta wojskowa ) oraz personel medyczny z systemem opieki nad rannymi sprawiał ,że armia ta była gotowa na każde wezwanie do walki z wrogami w bardzo krótkim czasie.

b) Dlaczego Macedończycy zwyciężali ?
- geniusz dowódców .Nie tylko Aleksander i jego ojciec ,ale też dowódcy niższego szczebla tacy jak Antypater , Parmenion , Seleukos , Ptolemeos i Demetriusz byli znakomitymi strategami choć rzecz jasna Aleksander był być może najwybitniejszym wodzem w dziejach .
- niezwykła elastyczność i łatwość przystosowania się do zmieniających się okoliczności na polu walki.
-znakomita współpraca wszystkich formacji w armii macedońskiej.
-armia ta potrafiła walczyć nie tylko w sprzyjających ,ale w każdych warunkach ( lato , zima ,deszcz , błoto ....... to tej armii nie sprawiało różnicy .)
-szybkość działania ( średnio w ciągu dnia Macedończycy przemierzali ok. 35-40 km . , a np. Spartanie 15 , zaś Persowie 10 )
-Macedończycy potrafili wymyślać na poczekaniu rozmaite fortele ,np. gdy nie udało im się zburzyć murów obronnych Gazy w 332 r.p.n.e. wówczas usypali kopiec ziemny wysoki na 70 m , ustawili tam machiny oblężnicze i zasypali miasto kamieniami ,wielkimi płonącymi strzałami) . W czasie oblężenia Tyru ( położonego na wyspie oddalonej od lądu o ok.1000 m)
usypali tej długości groblę by podciągnąć do murów tarany i katapulty ) .
- armia macedońska utrzymywała się sama .Gdy szwankowało zaopatrzenie rabowano co się dało głównie żywność.