Hiszpania

Hiszpanii przyznano pełne prawa członkowskie od momentu przystąpienia. Ze względu na liczbę mieszkańców (39 milionów) - Hiszpania została zakwalifikowana jako kraj "średni". W związku z tym w Parlamencie Europejskim przyznano jej 60 przedstawicieli. Ustalono, iż w ciągu dwóch lat od przystąpienia do UE, Hiszpania przeprowadzą pierwsze wybory do Parlamentu Europejskiego.

Całkowita eliminacja ceł miała zostać osiągnięta w ciągu siedmiu lat. Pierwsze obniżki ceł dokonano w marcu 1986 roku, a w roku 1993 cła miały być zniesione całkowicie. Chociaż ilościowe restrykcje importowe zostały praktycznie zniesione, Hiszpania otrzymała okres dostosowawczy (2 lata) na stopniowe znoszenie kwot importowych w odniesieniu do takich towarów jak: traktory, telewizory kolorowe, maszyny do szycia oraz broń. Przez okres trzech lat państwa członkowskie mogły utrzymywać ograniczenia ilościowe na eksportowany z Hiszpanii złom oraz odlewy żelaza i stali (ograniczenia nie mogły być ostrzejsze niż stosowane w stosunku do państw trzecich).

Uzgodniono 6-letni okres przejściowy dotyczący monopoli państwowych (produkty tytoniowe oraz naftowe), chodziło głównie o stopniowe znoszenie wyłącznego prawa do importu i stopniowe otwieranie rynku. Utrzymano przez trzy lata ograniczenia w eksporcie do Wspólnoty niektórych produktów przemysłu stalowego. W tym czasie rząd hiszpański mógł subsydiować przemysł w celu restrukturyzacji i dostosowania do standardów EWG. Wprowadzono 3-letni okres na restrukturyzację przemysłu hutniczego. Przewidziano roczne kontyngenty celne na import z UE produktów o znaczeniu narodowym (m.in. dotyczyło to importu samochodów przez trzy lata).



Uzgodniono siedmioletni okres przejściowy na wprowadzenie swobodnego przepływu pracowników. Wyjątkiem od tej reguły był Luksemburg, gdzie zastosowano okres dziesięcioletni. W zamian za to ustępstwo Hiszpania uzyskała z chwilą przystąpienia dostęp do środków z Europejskiego Funduszu Społecznego.

W Traktacie zawarto klauzulę, w której podkreślono, że hiszpański pracownik znajdujący się na terenie któregoś z krajów członkowskich powinien uzyskać takie same prawa, jakie pracownik miejscowy. Podobnie uregulowano problem członków rodziny takiego pracownika, chociaż było to obwarowane pewnymi warunkami.
W zakresie wprowadzania w życie przepisów dotyczących systemów zabezpieczenia społecznego dla pracowników najemnych i samozatrudniających się oraz członków ich rodzin przebywających na terytorium Wspólnoty przesunięto obowiązek ich stosowania do 31 grudnia 1988 r. Utrzymano w tym okresie przepisy umów bilateralnych w zakresie zabezpieczenia społecznego.
Hiszpania uzyskała 5-letni okres przejściowy na zakup nieruchomości dokonywanych w państwach członkowskich przez Hiszpańskich rezydentów i 3-letni na liberalizację bezpośrednich inwestycji hiszpańskich w krajach Wspólnoty.

Rolnictwo - Francja i Włochy domagały się jak najdłuższych okresów przejściowych dla Hiszpanii w dziedzinie rolnictwa. Wynikało to z obaw przed zwiększeniem powierzchni uprawnej i wzrostem zatrudnienia w rolnictwie (o 30 proc.), a w konsekwencji zmniejszeniem wsparcia finansowego otrzymywanego przez te kraje.
Rozmowy negocjacyjne w sprawie rolnictwa należały do najtrudniejszych. Wielokrotnie dochodziło do impasu w rozmowach szczególnie dotyczących okresów przejściowych na artykuły rolne, w tym cytrusów, oliwek i wina.
Ostatecznie przewidziano siedem lat na wprowadzenie Wspólnej Polityki Rolnej. Przyznano również okresy przejściowe (8 lub 10-letnie) na wyrównywanie i zbliżanie cen niektórych towarów określanych mianem "wrażliwych" (oliwek, oliwy, owoców, warzyw, produktów mlecznych, zboża, mięsa) do cen wspólnotowych. Wina hiszpańskie objęto tymi samymi regulacjami co inne wina w Unii. W stosunku do produktów rolnych pochodzących z państw trzecich Hiszpania uzyskała 7-letni okres przejściowy dla objęcia tych towarów Wspólna Taryfą Celną. Hiszpania została zobowiązana do przyjęcia nomenklatury Wspólnej Taryfy Celnej od 1 marca 1986 r.
Pomiędzy Wspólnotą a Hiszpanią został stworzony wspólny mechanizm wymiany handlowej tzw. Uzupełniający Mechanizm Handlowy . Dla sprawnego funkcjonowania mechanizmu ustanowiono Komitet ad hoc składający się z przedstawicieli państw członkowskich. Zadaniem Komitetu było m. in. wdrażanie zasad Wspólnej Polityki Rolnej. Ponadto, uszczegółowiono zasady organizacji wspólnych rynków (np. tłuszczu, mleka, mięsa wołowego, tytoniu, lnu, chmielu, zboża, wina).

Rybołówstwo - Jeszcze przed zakończeniem rozmów, w kwietniu 1980 roku kraje członkowskie Wspólnoty podpisały z Hiszpanią umowę zmniejszającą limit połowów najważniejszych gatunków ryb oraz redukcję licencji zezwalających na korzystanie hiszpańskim statkom z wód wspólnotowych. Jednak w marcu 1984 roku problem rybołówstwa poróżnił Francję i Hiszpanię. Patrole wód granicznych Francji ostrzelały statki hiszpańskie nielegalnie łowiące w strefie francuskiej, a rząd francuski nałożył na nie kary pieniężne. Rząd hiszpański uiścił kary, ale rybacy hiszpańscy w proteście spalili kilka tirów francuskich. W odpowiedzi Francuzi zablokowali granicę hiszpańsko-francuską.
W kwestii dostępu do wód i zasobów ryb określono szczegółowe warunki oraz obszary, w których statki hiszpańskie mogły prowadzić połowy. Trzysta statków rybackich uzyskało licencje na połów na wodach wspólnotowych.
Wspólnota przejęła umowy podpisane przez Hiszpanię z krajami trzecimi z dniem przyjęcia jej do WE.

W ramach Wspólnej Polityki Handlowej Hiszpania utrzymała ograniczenia ilościowe na importowane produkty z państw trzecich. Hiszpania została zobowiązana do wypowiedzenia umowy z krajami EFTA ze skutkiem od 1 stycznia 1986 r. oraz do stosowania w całości wspólnotowych stawek preferencyjnych w stosunku do państw trzecich z dniem 1 stycznia 1996 r.

Postanowiono, że opłaty pobierane od importowanych produktów rolnych trafią do budżetu Wspólnoty z dniem przystąpienia Hiszpanii do UE za wyjątkiem opłat wyrównawczych na owoce i warzywa .Odnośnie opłat celnych ustalono, będą one obliczane w taki sposób, jakby z dniem przystąpienia Hiszpania stosowała w handlu z krajami trzecimi stawki Wspólnej Taryfy Celnej oraz obniżone stawki wynikające z wszelkich preferencji taryfowych stosowanych przez Wspólnotę. Ponadto, ustanowiono 7-letni okres przejściowy dotyczący stawek celnych na nasiona i owoce oleiste oraz produkty z nich otrzymywane oraz 10-letni na owoce i warzywa