"Wesele" - wpływ historii na stosunki pomiędzy inteligencją, a chłopami.

Zaprezentuj wpływ historii na stosunki pomiedzy inteligencją a chłopami. W swojej wypowiedzi odwołaj się do sceny XXX aktu I i wymowy całego utworu.

Wyspiański w swoim utworze Pt: „Wesele” ukazuje swoistą szopkę polityczną, ale również prezentuje karykaturę społeczeństwa polskiego.

Autor specjalnie wykorzystuje spotkanie dwóch różnych grup społecznych- inteligencji i chłopstwa, po to, aby przybliżyć czytelnikom obraz społeczeństwa. Efekt tego jest taki, że ogarnięta pesymizmem i apatią inteligencja, zmęczona polityką, znudzona miastem i cywilizacją poszukuje cichego i ustronnego miejsca. Inteligencja oczekuje od wsi bajecznego obrazu, znanego im z literatury, renesansowej twórczości, pragną odnaleźć spokój i prostotę wiejską. Wieś natomiast jest malownicza, bajeczna, egzotyczna i migotliwa, ale tylko od święta. Chłopi są świadomi wyższości inteligencji, ale absolutnie nie posiadają kompleksu z tego powodu. Są otwarci na świat, są chętni do walki wyzwoleńczej, gdyby tylko znaleźli odpowiedniego przewodnika, który dał by im szanse.

Inteligencja dotknięta smutkiem dekadentyzmu uważa, że chłopi nie są godnym ich partnerem w walce niepodległościowej. Trwa budowa muru pomiędzy chłopem, a „panem”, którego podstawą jest nieufność, wrogość i niechęć. Jednak pomimo tego ludzie z miasta są niezwykle zainteresowani życiem na wsi. Pan Młody (Lucjan Rydel) jest przykładem zauroczenia inteligencji życiem wiejskim, tężyzną fizyczną chłopów ich temperamentem. Sądzę również, że stąd ta ogromna chęć zaaklimatyzowania się przez Lucjana Rydla poprzez „małpowanie” zachowań chłopów (chłopi mówili: „(…)Dobry on jest ale jaki niewychowany(…)”). Inteligencja twierdzi, że dawno zapomnieli wszystkie krzywdy wyrządzone przez chłopów. Twierdzą dumnie, że zapomnieli rabację galicyjską (z historii: chłopi wówczas obcinali głowy inteligencji) tak naprawdę to pamiętają dobrze wszystko: „(…) Myśmy wszystko zapomnieli. Mego dziada piłą rżnęli. Myśmy wszystko zapomnieli.(…)” .
O potrzebie walki i zjednoczenia przypomina dopiero pojawiająca się zjawa-Rycerz (ta rola prawdopodobnie przypadła Zawiszy Czarnemu). Gospodarz (Władysław Tetmajer) zaś żyje na wsi od wielu lat czyli powinien doskonale znać populacje wiejską, powinien być zżyty ze wsią. Gospodarz jednak po ślubie wpadł w rutynę zaczął pić i tylko momentami widzimy tę postać trzeźwą, pierwsze założenia o jednoczeniu chłopów i inteligencji odeszły na tor późniejszy. Ukazuje mu się legendarny wojak kozacki Wenhora, który nakazuje zaprzestać walki pomiędzy ludem, natomiast zjednoczyć siły przeciwko zaborcy, daje Gospodarzowi złoty róg, który on oddaje w ręce Jaśka (za namowa żony Anny Mikołajczykówny). Gospodarz sam jest zbyt pijany, aby działać. Jasiek gubi złoty róg, sytuacja ta jest symbolem ciągle istniejącego muru pomiędzy społecznościami.

Ciekawe są również rozmowy inteligencji i chłopstwa warto tu przytoczyć słowa Radczyni, które doskonale opisują stosunki panujące pomiędzy grupami społecznymi: „(…)Wyście sobie, a my sobie. Każden sobie rzepkę skrobie(…)”. Na podstawie tego fragmentu możemy stwierdzić, że z żadnej strony nie następuje ocieplenie stosunków pozostają one bez zmian i tylko czas może je zmienić.