rzecz. ż, br. lm
wiedza oraz umiejętność jej wykorzystania i zaprezentowania we właściwy sposób.
Pan Marian uwielbia historię, geografię i astronomię. Czyta mnóstwo książek, ale tylko przy nielicznych okazjach ma możliwość zaprezentowania swojej erudycji (D. lp, ident. w C. i Ms. lp). Jako prawdziwy erudyta pogłębia i uzupełnia swoją wiedzę.
erudyta (ż erudytka) – człowiek posiadający rozległą wiedzę,
erudycyjny – związany z erudycją.
Zdarza się, że erudycję kojarzy się z → inteligencją i mówi o erudycie jako o człowieku inteligentnym. Tymczasem inteligencja to ogólna umiejętność sprawnego pojmowania otaczającej rzeczywistości. Człowiek inteligentny to człowiek rozumny, bystry. Erudycja, która oznacza raczej wysoki poziom wiedzy nabytej, nie jest tożsama z inteligencją.
Materiał opracowany przez eksperta
