Bogata północ - biedne południe.

Za ważną przyczynę narastania dysproporcji uznawane są różnice rozwoju demograficznego, w społeczeństwach ubogich przyrost naturalny jest znacznie większy niż w społeczeństwach bogatych. W krajach słabo rozwiniętych tempo przyrostu ludności znacznie przewyższa wzrost produkcji żywności i przyrost PKB.

W ostatnich latach znacznie spadły ceny surowców, będących głównymi produktami eksportowymi krajów słabo rozwiniętych np. rudy żelaza, miedzi. Podobny spadek cen dotknął artykuły rolne, co zmniejszyło i tak niskie dochody z eksportu państw słabo rozwiniętych.
Stałe narastanie różnic w rozwoju Północy i Południa może przynieść różnego rodzaju zagrożenia dla całego świata:

 zagrożenie światowej stabilizacji przez pogłębianie napięć na tle rosnącego ubóstwa i migracji ludności z krajów biednych do bogatych
 niebezpieczeństwo załamania się światowej gospodarki i światowego systemu finansowego
 degradacją środowiska w krajach słabo rozwiniętych

Przyjęto zasadę że kraje rozwinięte zobowiązują się przeznaczyć 0,7% swego dochodu narodowego na pomoc krajom słabo rozwiniętym gospodarczo i stworzenie w tym celu specjalnego funduszu.

Aby kraje Południa mogły wyjść z ubóstwa, konieczna jest międzynarodowa pomoc obejmująca różne formy działania: większy dostęp do europejskich rynków, pomoc w zakresie kształcenia nowoczesnych kadr kierowniczych, dostęp do opieki medycznej.